Ingrid (53) verhuisde met man en kinderen naar Frankrijk om een camping te beginnen. Alles viel verschrikkelijk tegen en als klap op de vuurpijl werd haar man ook nog eens verliefd op een ander.
“Toen ik hem ontmoette, was hij de grote baas in zo’n glimmende kantoortoren en ik het aanstormende talent. We kochten een grachtenpand, kregen een dochter en zoon en werkten ons helemaal suf. Mijn man dronk graag goede wijn en raakte daar steeds meer in geïnteresseerd. Hij was moe van het harde werken en wilde iets nieuws gaan doen. Emigreren. Terug naar de basis. Ik deed in die tijd alles wat hij wilde. Dus we zochten een boerderij op het Franse platteland waar we een camping zouden beginnen. Later zou er ook een wijngaard komen, dat was onze droom. We verkochten ons huis, gaven een afscheidsfeest en stapten met z’n vieren in de auto.
Natuurlijk viel het tegen. Er was geen riolering, alle klusjesmannen waren onbetrouwbaar, we kregen het niet voor elkaar de wifi aangesloten te krijgen. We deden er twee laar langer over dan verwacht.
Ik wilde nog een kind, en dat kind kwam er. Was ik weer een jaar uit de running. Dat kostte allemaal tijd en geld. Daarom ging Karel af en toe naar Nederland om klussen te doen. Ik bleef thuis met de kinderen, nou ja, thuis – in de bouwval die we aan de praat probeerden te krijgen. Ik zwoegde op het land, legde de tuin aan, stortte betonvloertjes voor de wc-blokken. Ik was verschrikkelijk eenzaam. Niet dat Karel me vergat hoor. Hij belde elke avond vanuit een of ander restaurant, terwijl ik uit het raam hing met een jachtgeweer om een familie everzwijnen weg te jagen van het nieuw aangelegde gazon. Als Karel thuiskwam, nam hij eerst een duik in het zwembad – het zwembad waar ik alleen vermoeid naar kon kijken omdat ik geen tijd had er even in te springen. De kinderen trouwens ook niet, die werkten van jongs af aan mee op de camping.
Karel ging zich steeds meer gedragen als een toerist. Als hij thuis was droeg hij een zwembroek, een spiegelende zonnebril en reed hij in een gloednieuwe Volvo over de landweggetjes. Hij bleef ook steeds langer weg. Hij vond zijn werk gewoon veel te leuk. In de zomer, als het gezellig was op de camping, waren we wel gelukkig. In de winter ontliep hij ons huis, terwijl er dan eigenlijk nog meer te doen was.
Na tien jaar, de kinderen waren inmiddels bijna volwassen en helemaal Frans, kreeg Karel een vriendin in Nederland. Je voelt ‘m al, twintig jaar jonger en met kinderwens. Hij dook er vol op en kreeg nog twee kinderen met haar. Onze kinderen waren al bijna volwassen.
Ik ben nu 53 en heb een camping waar het acht weken per jaar barst van de Nederlanders die mijn verhaal ‘zo inspirerend’ vinden. Ze moesten eens weten hoe ik terugverlang naar mijn flitsende baan van vroeger. Of ik blij ben met mijn leven? Ik weet het niet. Ik denk niet dat er nog een man in mijn leven komt, daarvoor ben ik gewoon te, hoe zal ik het zeggen, apart geworden. Een oud wijf met een camping.
Ik ruik de frisse lucht, verbouw mijn eigen groente, heb genoeg geld om van te leven en in het weekend komen de kinderen thuis. Laatst kreeg ik bezoek van een vroegere vriendin. Ze zit al twee jaar op Tinder en vermaakt zich suf. Op een avond maakten we een account voor mij aan en gingen swipen. Volgende week heb ik mijn eerste date. Ach, het wordt toch niks. Ik ben alleen, c’est ca.”
foto Cecil Vedemil voor Unsplash.
