Zijn net je kinderen het huis uit, staan je ouders op de stoep. Eva’s (54) vader van 85 was altijd al eigengereid en wars van conventies, maar zijn gedrag lijkt steeds extremer te worden. Eva doet haar best om er voor hem te zijn. Maar gemakkelijk is het niet. Door Eva-Marie Smeets
‘Ik heb worstenbroodjes meegenomen, pap,’ zeg ik. ‘Maak jij een koffietje voor me?’ Ik kom maar net boven een discussie in het Duits over post-modernisme uit, Arte staat er linksboven op het scherm. Ik zet mijn tas neer en zet de televisie uit.
Mijn vader zit op zijn hoge stoel voor het aanrecht en gaat met zijn espressomachine in de weer. Ik leg de worstenbroodjes op het broodrooster en trek het schuifje omlaag.
‘Volgende week komt er een specialist ouderenzorg bij je langs om te kijken hoe het met je gaat. Misschien kun je meer hulp krijgen. Waar is je agenda?’
‘Dat is niet nodig, hoor.’
‘Nou pap, je kijkt niet in agenda, je neemt de telefoon niet op. Je kunt nog net de tv aan doen en die staat dan de hele dag aan.’ Het schuifje van de broodrooster springt omhoog. Ik leg de broodjes op een bordje.
‘Ik ben niet meer zo gevat als vroeger.’ Hij schuifelt naar zijn leunstoel. ‘Dat is correct.’
Ik trek mijn stoel naast die van hem. ‘Hier, een worstenbroodje in plaats van verjaardagstaart.’
‘Oh ja, je bent jarig geweest.’ Pap kijkt me aan. ’56, toch?’
’Je weet toch wel in welk jaar ik ben geboren.’ Ik doop mijn broodje in het bergje grove mosterd op mijn bord.
‘Geen idee. Weet jij dat van jouw kinderen?’
‘Ja, natuurlijk. In welk jaar leven we?’
‘Geen idee.’
Ik neem een slok koffie. ‘Maak je een grapje?’
‘Let me see. De Olympische Spelen waren in Parijs en dat was in 2014. Dus nu is het 2015.’ Pap kijkt me vragend aan.
‘Nee, dat klopt niet papa. Ik ben in 1970 geboren en vorige week 54 geworden. Dan is het nu?’
‘Geen idee.’ Hij kijkt recht vooruit en slurpt aan zijn koffie.
‘Zullen we wat oefenen voor het bezoek van de geriater?’ Ik pak een papiertje en een pen. ’Teken een klok waarop het tien over elf is.’
Pap vist zijn leesbril uit de stapel lege sigarendoosjes en oude kranten op tafel. ‘Met een of twee wijzers?’
‘Wow. Wat jij denkt dat goed is, pap.’
Tien minuten later staan er drie bibberige cirkels en daarbuiten volledig random twee streepjes op het papier. ‘Kijk Eef, een op tien over 10 en een op vijf voor 12. Allebei goed.’