Marie-José is liefdesexpert en datingcoach. In haar praktijk ziet ze verschillende mensen en daar vertelt ze over voor Saar. Deze week horen we over Barbara, die lekker actief aan het daten is.
“Ik heb het gevoel alsof ik er een baan bij heb!”
Barbara ploft neer de bank en legt haar voeten op de poef die voor haar staat.
“De afgelopen drie weken heb ik vijf dates gehad met vijf verschillende mannen en komend weekend staan er nog twee op de planning. Ik vind het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten hoor, maar ik vind het wel hard werken tijdens de dates.”
Ik vraag haar wat ze er van vindt dat ze zoveel aan het daten is.
“Nou ik voel me ook wel een beetje een slettebak. Ik ga van de een naar de ander haha.”
“Hoe is het om je zo te voelen?”
“Het voelt wel ondeugend. Eigenlijk voel ik me een puber. Toen ik een puber was had ik wel vaste verkering, het voelt nu alsof ik die tijd een beetje aan inhalen ben. Maar ik wil niet het gevoel hebben dat ik aan het werk ben tijdens de dates.”
“Ja, dat snap ik. Hoe komt het dat je dat gevoel hebt?”
“Je moet toch zo’n gesprek een beetje op gang houden, hè. Anders wordt het zo ’n ongemakkelijke situatie.”
Ik vraag haar hoe ze dat doet.
“Nou gewoon, vragen stellen, ingaan op zijn antwoorden. Anekdotes vertellen, doorvragen. Wat ik ook op werk doe als ik klanten spreek. Daarom voelt het ook zo als werk!”
“Maar wat doet híj́ er dan aan om het gesprek op gang te houden?”
Ze kijkt me verbaasd aan. Haar wenkbrauwen verplaatsen naar de bovenkant haar gezicht en haar hoofd valt een beetje scheef. “Eh ja, hij geeft antwoord op mijn vragen. En hij is toch helemaal mijn kant op gekomen dus dan wil ik er wel voor zorgen dat het allemaal een beetje de moeite waard is.”
“Maar je bént toch ook de moeite waard om naartoe te rijden?” vraag ik haar.
“Nou, eh ja maar … “
Ik onderbreek haar: “Ho, stop, sorry, dit is een gesloten en eigenlijk een suggestieve vraag omdat er ook maar één antwoord mogelijk is. Ja, jij bent de moeite waard! Maar laat ik het anders stellen: Vind jij dat jij verantwoordelijk bent voor zijn plezier tijdens de date?”
“Ja, dat vind ik wel.”
Ben jíj verantwoordelijk voor zíjn gevoel van plezier?
Ze valt even stil en in plaats van allebei de wenkbrauwen, gaat nu alleen de linker wenkbrauw omhoog. Ze zit inmiddels op het puntje van de bank en leunt met haar kin op haar hand. “Ben ik verantwoordelijk voor zijn gevoel van plezier.” Ze herhaalt de vraag hardop en dan kijkt ze me kritisch aan.”Nee, ik geloof niet dat ik dat ben.”
Ik vraag haar wat ze van dit inzicht vindt.
“Lekker. Het is inderdaad niet mijn verantwoordelijkheid dat hij het leuk heeft. Nou dat biedt wel een ander perspectief op zaak zeg! Ik ga de komende dates eens even lekker staken en proberen om niet zo hard te werken.
Nee, ik ben echt niet verantwoordelijk voor zijn plezier” herhaalt ze. “Althans, niet meer dan dat hij dat is voor mijn plezier. Anders was ik wel een meisje van plezier geworden.”
“Hoe kijk je nu naar je komende dates?” vraag ik.
“Nou, als ik eerlijk ben vind ik het nog wel een beetje een opgave, maar ik kijk er minder tegenop dan toen ik hier naar binnen liep. Ik heb bij de vorige dates gewoon mijn werkpet opgezet, en ik ga die de volgende keer thuislaten!”
“Waar hebben jullie afgesproken?”
“Bij de Bosbaan.”
“Oh, dus je gaat wel naar je baan?”
“Haha grappig hoor. Ja, maar ik ga deze keer niet werken!”
Meer informatie over Marie-José? Check haar website of volg haar op Instagram.