Overmorgen is het Tweede Paasdag. Imke’s dochter wil per se met haar gezin langskomen. ‘Ah joh, dat is toch geen probleem, we blijven wel in de tuin.’
‘Elk jaar vieren we Tweede Paasdag samen met onze dochter en haar gezin. Haar kinderen zoeken paaseitjes in onze tuin, wij halen lekkere hapjes in huis en ’s avonds gaan we met z’n allen fonduën. Ik was ervan uitgegaan dat dit dit jaar niet door kon gaan, vanwege de Corona-maatregelen. Maar daar denkt mijn dochter anders over.
Deze week belde ze me op om te vragen hoe laat ze maandag zullen komen. Ik wist niet meteen wat ik daarop moest zeggen. ‘Volgens mij is het de bedoeling dat we allemaal thuis blijven…’ sputterde ik tegen. Waarop mijn dochter zei dat bezoek best mag, als je maar 1,5 meter afstand houdt. ‘En we zorgen gewoon dat we in de tuin blijven,’ verzekerde ze me.
Ik heb me in het telefoongesprek een beetje laten overrompelen, maar ik twijfel. Die anderhalve meter, hoe gaat dat in de praktijk werken? Haar kinderen zijn 3 en 5, zullen die het begrijpen dat ze bij opa en oma uit de buurt moeten blijven? En dat buiten blijven, wat als het fris wordt? Of iemand naar de wc moet?
Mijn dochter vindt mijn zorgen overdreven, en snapt niet dat ik zo’n waardevolle familietraditie wil opgeven. En ik vind het zelf ook lastig. Ik mis mijn kleinkinderen, en zou het geweldig vinden ze weer te zien. Daarnaast zie ik mijn dochter en haar man niet heel vaak. Maar ja, het advies ‘blijf zoveel mogelijk thuis’ wordt natuurlijk niet voor niets gegeven.
Ik heb het met mijn man overlegd, en hij vindt het ook niet zo’n goed idee. Maar ik weet nu al dat mijn dochter waarschijnlijk boos wordt als we het afzeggen. Ik vind het echt lastig.’
Lees ook: ‘Mijn dochter baalt dat ik niet meer wil oppassen’
