Anne-Marie bezoekt een plastisch chirurg: ‘Ik zie al waarvoor u komt’, zegt hij. ‘Ze hangen tot op uw knieën.’
Op de website van de kliniek staat dat dat de plastisch chirurg de helft van het jaar in Afrika mensen met brandwonden behandelt. Dat klinkt goed. Niet dat ik brandwonden heb, maar het lijkt me fijn als er in je wordt gesneden door iemand met een goed hart.
Achter de zeevormige balie staat een perfect gefotoshopt meisje. Doodstil. Ze blijkt te leven want plotseling heet ze me vriendelijk welkom en plant mij in een zachte chaise longue. Daarna heeft ze het druk met haar mascara. Er zwaait een deur open. Vanaf mijn troon kan ik een gang inkijken. Ik zie mannen in groene kleren en kletsende verpleegsters met bakjes in hun handen. Waarschijnlijk komen ze uit de operatiekamer. Ik realiseer me dat in die bakjes mogelijk stukken borst liggen, stukjes puntneus en andere overtollige stukjes lichaam. Wat doe ik hier ook alweer?
Voor ik weg kan rennen, roept de dokter me in zijn spreekkamer. Moeder natuur heeft hem flaporen geschonken. Hij zegt: “Ik zie al waar u voor komt. Ze hangen tot op uw knieën.” Dat had nu niet gehoeven. Hij doelt trouwens op mijn oogleden, voor jullie heel andere gedachten krijgen. Hij laat met een spiegel zien hoe ik zou worden zonder die flapjes en voegt er behendig aan toe: “Maar dit is geen rimpelbehandeling hoor.” (Nee. En dus? Kwam ik daarvoor? Vindt u dat ik dat nodig heb? Moet ik daarvan schrikken, lamlul? Kijk naar jezelf, Frankenstein).
Het effect van de ingreep zal sowieso tegenvallen, waarschuwt hij, want mijn wenkbrauwen zitten te laag. O ja, natuurlijk, daar heb ik nog helemaal nog niet aan gedacht. Sterker nog, dat is nog nooit in me opgekomen. Hij schuift de folder met tarieven subtiel naar voren. Een wenkbrauwlift kost € 3400. “Als je deze week bevestigt, kun je volgende week terecht. Ja, zo snel gaat dat niet in gewone ziekenhuizen.” Ondanks deze hartelijke aanbeveling, verlaat ik de kliniek om nooit meer terug te komen.
Sinds dit consult kan ik niet meer in de spiegel kijken zonder subtiel mijn wenkbrauwen op te trekken (staat inderdaad stukken beter). En droom ik over een leven met hogere wenkbrauwen. Hoe zou het mij dan zijn vergaan? Nog steeds heb ik spijt dat ik die sukkel na mijn bezoek geen folder heb gestuurd voor een flapoorcorrectie (in een ziekenhuis natuurlijk). En dat voor nog geen € 2500.