Als Irma werkt, kookt, poetst en autorijdt, voelt ze zich dertig. En zo ziet ze er ook uit: slank, blond en prachtig. Tot ze een spiegel tegenkomt.
LEES OOK: Hoe een 26-jarig model haar rimpels leerde waarderen
Ik schrik steeds vaker van mijn spiegelbeeld. Vooral als ik ’s ochtends uit bed stap. Mijn haar recht overeind (dan zie je de grijze uitgroei zo lekker), slaaprimpels en die dikke ochtendjas kleedt niet echt slank af. In mijn hoofd zie ik er nog steeds uit als een jong blaadje, maar de spiegel is keihard en onverbiddelijk.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Was ik vroeger klaar in vijf minuten (tandenpoetsen, water op mijn gezicht, haren in een staartje), tegenwoordig doe ik er steeds langer over. Ik ben niet zo make-upperig, maar een beetje mascara en lippenstift is echt noodzaak als ik richting werk moet. Voor ieder lichaamsdeel heb ik een ander soort crèmepje (niet dat het daar beter van wordt, maar je weet maar nooit). Kleding moet wijder, liefst in laagjes.
Uiteindelijk zie ik er best redelijk uit. Ik word nog weleens nagetoeterd door een vrachtwagenchauffeur (oké, die ziet niet zo goed wie er in dat kleine autootje zit, maar toch) en af en toe zeggen mensen zelfs: ‘Nou, ik had je nog geen vijftig gegeven hoor.’ Misschien slijmen ze, maar toch leuk om te horen. Nou is het wel zo dat ik daar hard voor moet werken. Behalve het ochtendritueel moet ik er ook de rest van de dag rekening mee houden. Buik inhouden, rechtop staan, niet lachen want dat zie je steeds meer rimpels, kin omhoog zodat je geen onderkin ziet en een hand spontaan richting gezicht laten dwalen zodat je de rimpels in mijn nek niet ziet. Best een gedoe.
Spontane foto’s zijn een gruwel. Zal je net zien dat ik op het moment suprême net mijn buik even loslaat. Ik word tegenwoordig graag gewaarschuwd voor er een foto wordt gemaakt. Pas als het me lukt aan alle hindernissen tegelijk te denken, wordt het namelijk een leuke foto.
Mijn lief vindt dat ik onzin praat. Mijn lief vindt mij mooi (ik hem trouwens ook, maar dat gelooft hij weer niet). Hij vindt mij ook mooi als ik in mijn knalroze ochtendjas make-uploos op de bank hang. En hij vindt mij vooral mooi als ik naar hem lach, met rimpels en al. Dus ik kan kiezen: voor eeuwig mooi maar chagrijnig mijn buik inhouden, of de rest van mijn leven veel lachen en rimpelig blij zijn.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Lees ook: Echt niet doen: een make-upspiegel kopen met led-licht
