“Ik geef meer uit aan fillers en botox dan aan eten”

Monique (54) doet er alles aan om er zo lang mogelijk fris en fruitig uit te zien: “Iedere vrouw die zegt dat ze het leuk vindt om een oude kop te krijgen, liegt dat ze barst.”

“De meeste mensen denken dat je een oude kop krijgt van rimpels. Dat valt best mee, je krijgt een oude kop omdat de boel gaat hangen. En het gaat hangen omdat de fundering eronder steeds dunner wordt. Vet compenseert dat een beetje, dus voor alles moet je geen skinny bitch willen zijn. Verder kan er veel worden gecorrigeerd met fillers en botox.

Met beleid, hè? Het is ook weer geen gezicht om à la Madonna opeens met appelwangetjes te gaan rondlopen. Maar een beetje vulling hier en daar kan een wereld van verschil maken in hoe je eruit ziet. Ik hoef er niet per se jong uit te zien, mensen weten echt wel dat ik in de vijftig ben. Een paar rimpels horen erbij, die dragen bij aan je persoonlijkheid. Maar ik wil tegelijk toch overkomen als een energieke, aantrekkelijke vijftiger en dat gaat echt makkelijker zonder kringen onder je ogen of plooien bij je mond.

Ik ben vrij vroeg begonnen met botox, om rimpelvorming vóór te zijn. Dat was destijds nog best een taboe onder mijn vriendinnen. Iedereen was bloednieuwsgierig, maar tegelijk ook een beetje afkeurend. Want: ‘Luxeprobleem’ en ‘Waar heb je het over?’ Nou, over er goed uitzien. Ik ging ook regelmatig naar de kapper, de schoonheidsspecialiste en de tandarts, dit viel voor mij in dezelfde categorie.

Ik was 42 toen ik mijn eerste filler liet zetten, in een fronsrimpel tussen mijn wenkbrauwen. Toen het na een dag of tien gesetteld was, zag ik er honderd keer minder moe en boos uit. Niemand die zei: ‘Hé, waar is je rimpel?’, ik hoorde eerder: ‘Wat zie je er goed uit.’ In de jaren erna heb ik meer laten opvullen. Altijd met oplosbaar materiaal. Dat moet weliswaar na verloop van tijd worden bijgewerkt, maar je hebt weinig tot geen last van bijwerkingen.

Dat bijwerken moet ik nu vaker laten doen dan tien jaar geleden, want ik word intussen natuurlijk gewoon ouder en het verval gaat sneller. Destijds liet ik het één keer per jaar doen, nu het meeste om het halfjaar en sommige plekken elk kwartaal. Dat maakt het ook begrotelijker. Maar mijn prikabonnementen zijn vele malen effectiever dan wat je er allemaal aan crèmes op kunt smeren.

Gemiddeld geef ik aan eten zo’n 350 euro per maand uit. Aan mijn prikjes, de schoonheidsspecialiste en nog een paar dingetjes, ruim vierhonderd. Ik ben me ervan bewust dat dat decadent is, maar ik werk er hard voor. En ik heb een representatieve baan, waar allemaal ambitieuze jonge hindes in mijn nek hijgen – dit helpt om me goed te voelen over mezelf. Ik wil hiermee doorgaan tot aan mijn pensioen en het dan afbouwen, omdat het tegen die tijd veel te duur zal worden.

Daar zie ik nu al tegenop, want dan haalt de tijd me natuurlijk heel snel in. Ik hou er rekening mee dat ik er dan ‘naar mijn leeftijd’ zal uitzien en veel ouder zal lijken, omdat ik eerder in verhouding jonger leek. Zuur lijkt me dat. Had ik er het geld voor, dan bleef ik het doen. En ik denk dat dat voor meer vrouwen geldt. Iedere vrouw die zegt dat ze het leuk vindt om een oude kop te krijgen, liegt dat ze barst.”