Hoe ‘daar ben ik te oud voor’ mijn leven veranderde

-

Zure tantes, vrouwen met een heel zwaar leven, verwende krengen, onbetrouwbare vrienden en onverschillige minnaars. Juliette wil er niets meer mee te maken hebben. Haar nieuwe mantra: daar ben ik te oud voor hoor

Er is veel vervelends aan ouder worden. Dat je lijf begint te kraken als je wilt opstaan. Dat je de hele dag niet op iemands naam kan komen. Dat steeds meer collega’s jonger zijn dan jij. Dat je voor je ouders moet zorgen in plaats van zij voor jou. Dat je taille ineens verdwijnt en je kin er een zusje bij krijgt. Dat steeds meer mensen doodgaan. Dat je niet meer wordt nagefloten.

Maar er is één ding diep bevredigend: dat je na je vijftigste schaamteloos kunt zeggen: ‘Daar ben ik te oud voor hoor.’

Niet dat ik te oud ben om te werken of gierend te lachen of een rok boven die knie te dragen of naar death metal te luisteren. Ik heb het over te oud voor onzin, gedoe, ongemak, dingen van slechte kwaliteit, plichtplegingen die nergens op slaan, nare mensen die iets van je moeten of valse bescheidenheid. Dingen die me tijd kosten die ik niet meer heb en energie die ik niet meer wil verspillen.

‘Daar ben ik te oud voor, hoor.’ Het is mijn persoonlijke mantra aan het worden. Ik zeg het steeds vaker, en ik verbaas me erover hoe gemakkelijk ik dingen van me afschud die me ooit totaal van mijn stuk brachten of in mijn schulp deden kruipen.

Ik ben te oud geworden om me onzeker voelen over mijn uiterlijk, bijvoorbeeld. Laat anderen zich maar druk maken over hun achterwerk en hun voorwerk en hun nek en hun rimpels. Of over de mijne, nog erger – als we onszelf niet haten, dan doen andere vrouwen het wel. Ik heb me vanaf mijn puberteit rottig gevoeld over hoe ik eruitzag; zoveel tijd en energie verspild aan onzekerheid! Maar hé: daar ben ik nu te oud voor. Als ik ben aangekomen, snoep ik gewoon een tijdje minder, of ik koop een groter badpak. Maar ik ga er niet meer van wakker liggen. En als ik wel wakker lig, wat je blijkbaar ook overkomt als je ouder wordt, pak ik een goed boek, in plaats van wakker te gaan liggen over dat wakker liggen.

Ik ben te oud om te denken dat ik mensen kan veranderen. Of dat dat zou moeten. Ik heb geleerd het te doen met wat je krijgt (of niet dus) en verschillen te waarderen; om wishful thinking te vermijden en niet te denken dat een man die kwaakt als een kikker, springt als een kikker en kust als een kikker een prins zou kunnen worden als ik hem maar lang genoeg zou zoenen. Of dat die vervelende baas eigenlijk mijn beste vriendin zou moeten zijn. Of dat mijn beste vriendin precies hetzelfde zou moeten denken als ikzelf. Of dat mijn man verkeerde schoenen draagt.

Ik ben te oud voor energieslurpende types. Intimiderende loeders, zure tantes, cynische mannen, claimende zeuren, vrouwen met een heel zwaar leven, verwende krengen, slechtgemanierde kerels, onbetrouwbare vrienden, onverschillige minnaars: ik heb er geen geduld meer voor, ik ga er de strijd ook niet mee aan, dat is zonde van mijn tijd en energie. Ik laat hun opmerkingen van mijn rug afglijden en/of maak me uit de voeten. Zodat er ruimte overblijft voor inspirerende ontmoetingen en leuke nieuwe vriendschappen.

Ik ben te oud om me iets aan te trekken van anderen – tenzij iemand iets zinnigs te zeggen heeft, maar ik ben inmiddels doof voor geroddel of vrijblijvende meninkjes of oordelen of vooroordelen omdat ze meestal niet zo interessant zijn. Anderen vinden altijd wel wat. Soms alleen maar omdat ze alleen maar vinden dat ze ook wat moeten vinden. Dat betekent nog niet dat het waar is.

Voor sommige dingen is het leven gewoon te kort. Voor katers. Voor me beledigd voelen. Voor kamperen op een rotmatje. Voor slechte tv-series. Voor slechte boeken. Voor slechte muziek. Voor saaie films. Voor eeuwig kwaad blijven. Voor vieze thee. Voor smerig eten. Voor werk waar ik ongelukkig van word. Voor maaltijden overslaan omdat ik het te druk heb. Voor goedkope lingerie. Voor niksige kleren. Voor chagrijnige serveersters die je niet zien zitten op het terras. Voor feestjes die eigenlijk niet leuk zijn. Voor sorry zeggen aan het begin van elke zin. Voor mijn gram halen. Voor al die mensen die zeggen dat ik ergens te oud voor ben.

Daar ben ik nu echt te oud voor, hoor.

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Juliette Berkhout
Juliette Berkhout
Juliette Berkhout (55) is laatbloeier van beroep. Ze kreeg haar eerste vriendje pas ná de middelbare school, begon pas na haar studie voorzichtig te schrijven en werd pas echt gelukkig toen ze twee weken voor haar veertigste verjaardag haar tweede man ontmoette. Heeft nu dus haast om de rest van het leven zo veel mogelijk te omarmen. Motto: het leven is te kort voor vieze diëten, de sportschool en saaie jurkjes.

RECENTE ARTIKELEN