Edith vindt de smartphone en de daarbij behorende oortjes de beste uitvinding ooit. Leve de asociale bubbel.
LEES OOK 16 Dingen die vroeger afzien waren; iets met Tipp-Ex en de Tina
Ja, ik heb oortjes in op de fiets en kijk in bus, trein en tram uitsluitend naar mijn schermpje. Inderdaad, ik heb geen oog en oor voor mijn omgeving en zit in een asociale bubbel. Want die bubbel, dat is mijn manier om te overleven.
Tot voor kort was mijn auto mijn bubbel. In de file luisterde ik ongestoord naar mijn favoriete radiozenders, deed ademhalingsoefeningen en zong luidkeels mee met The Temptations. Maar mijn auto, die heel asociaal en vaak wekenlang ongebruikt het straatbeeld vervuilde, heb ik verkocht. Ik zit nu in de trein. Vroeger kon ik me kapot ergeren aan medepassagiers die een stinkende bamischijf nuttigden, aan appels knaagden of me ongevraagd deelgenoot maakten van hun conversaties. Ik zag ook op tegen vertragingen en koukleumen op winderige perrons.
Maar dat valt tegenwoordig reuze mee. De trein is best comfortabel en eigenlijk een nog veel betere bubbel dan de auto. Ik hoef niet op de weg te letten, doe mijn oortjes in en luister naar de radio of Spotify, werk op mijn smartphone mijn social media bij, lees het laatste nieuws en interessante reportages en heb geen last van medepassagiers (tenzij ze een stinkende bamischijf eten) die immers ook lekker asociaal op hun schermpje turen.
Op de eindbestemming huur ik een OV-fiets. Niets leukers – zelfs in de regen – dan door een stad rijden die je niet kent. Lievelingsmuziek in de oortjes die alleen wordt onderbroken door de navigator die vertelt waar ik moet afslaan. Zolang ik mijn handen aan het stuur hou en het geluid niet al te hard zet, is dat echt niet gevaarlijk. Asociaal is het wel, maar liever een vrolijk gezicht met oortjes in de oren, dan een chagrijnige kop.
BLIJF OP DE HOOGTE VAN SAAR
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief
