Cynthia (52) nam op de dag dat ze vijftig werd de beste beslissing van haar leven. “Ik ging weg bij mijn afschuwelijke baas en werd bloemist.”
LEES OOK Karen (49): “Of ik tevreden ben over mijn leven? Nou nee”
“Ik moet nog zeventien jaar, was mijn eerste gedachte toen ik op mijn vijftigste verjaardag wakker werd. Ik voelde me niet bepaald feestelijk. Ik moest die dag werken en had er weer eens helemaal geen zin in. Ik had een baan als directie-assistente bij een bedrijf dat grondstoffen maakt voor de bouw. Materie die me niet echt interesseert en mijn baas was een lul. Bot, onbeschoft, grillig, onredelijk – ik heb nog altijd geen goed woord voor hem over. Ik werkte vier dagen per week en elke dag was een kwelling. Mijn collega’s waren ook niet leuk. De helft zei niet eens goedemorgen en het verloop was groot. Ermee stoppen was geen optie, mijn man heeft al jaren een uitkering en we hadden mijn salaris echt nodig.
Ik had die dag taart meegenomen, maar natuurlijk had er niemand aan mijn verjaardag gedacht. Zelfs een bloemetje kon er niet vanaf. En toen besloot ik, zomaar van het ene moment op het andere: ik begin gewoon opnieuw. De rest van de dag zat ik achter mijn bureau te googelen op opleidingen tot bloemist. Want van bloemschikken werd ik wel heel blij. Ik kon het ook best goed.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Die avond besprak ik het met mijn man. Die vond het een topidee, dan maar even minder geld. Ik schreef me in voor een opleiding tot bloemist en stuurde meteen vier sollicitatiebrieven. Anderhalve week later blufte ik me door een gesprek. Dat ik nog aan de opleiding moest beginnen, vond mijn nieuwe werkgever geen probleem. De dag dat ik mijn baan kon opzeggen, was een van de mooiste uit mijn leven.
En nu werk ik bij een hartstikke leuke bloemist. Als de eigenaar er niet is, draai ik de winkel zelfstandig. Elke dag geniet ik van mijn werk. Ik MOET niet nog vijftien jaar, ik MAG nog vijftien jaar. Ik moest er vijftig voor worden om te bedenken wat ik echt wilde, en ik ben blij dat ik naar mezelf heb geluisterd.”
Lees ook: Petra mist haar zoons, maar ook hun vrienden
