Hongerlijden en honderd kniebuigingen per dag: we zijn daar gek

Als we stokoud willen worden (lees: een jaar of 120) moeten we goed slapen, schraal eten, alcohol laten staan en elke dag honderd kniebuigingen maken. Eén ding is zeker: Ella gaat liever dood.

Normaal gesproken ben ik groot fan van wetenschappers die met harde feiten duidelijkheid scheppen in een verwarrende wereld. Maar er waren twee onderzoeken in het nieuws waarbij ik toch even mijn wenkbrauwen bij optrok. Omdat ik werkelijk niet zou weten wat een mens hier buiten een laboratorium mee opschiet. Zo kwam het vooraanstaande Amerikaanse slaapinstituut National Sleep Foundation met nieuw richtlijnen voor een gezonde nachtrust.

JE MOET

• Ten minste 85% van de tijd die je in bed doorbrengt, daadwerkelijk in slaap zijn
• In minder dan dertig minuten in slaap vallen
• Niet vaker dan eenmaal per nacht langer dan vijf minuten wakker zijn
• Bij elkaar opgeteld niet meer dan twintig minuten wakker liggen tussen het moment dat je ’s avonds in slaap valt en het moment dat je ’s ochtends weer opstaat

Vooral het gebruik van het woord ‘moeten’ vond ik interessant, want slaap is echt iets wat je kunt dwingen, nietwaar? ‘Stel je niet zo aan, ogen dicht en slapen,’ werkt altijd. Kijk ik naar mezelf, dan stiefel ik ’s nachts toch wel een paar keer als mijn stijve aanstaande tachtigjarige zelf naar het toilet. Is het nog verdomd moeilijk eens lekker mindful mijn gedachten stil te zetten als ik lig te malen over een lastige opdracht of hoe ik een paar extra uren in een etmaal zou kunnen smokkelen om alles af te krijgen. En dan heb ik het nog niet over de opvlieger van twee uur, twintig over drie en tien voor vijf, waar ik ook niet echt soepel doorheen slaap. Dus gerenommeerd slaapinstituut of niet, mensen voorschrijven hoe een gezonde slaap er ‘moet’ uitzien, is regelrechte kolder. Laten we liever blij zijn met elke minuut nachtrust die we weten te scoren. En accepteren dat we niet alles in de hand hebben.

DIT MOET OOK: SCHRAAL GAAN ETEN

Dan was er nog het onderzoek waaruit blijkt dat dag-in-dag-uit schraal eten het leven aanzienlijk verlengt. Het werd juichend ontvangen, gezondheidswetenschappers vonden het reuze opwindend. Ik was minder enthousiast. Langer leven betekent ongetwijfeld ook nóg langer werken om dat langere leven te bekostigen. En stevig bewegen om soepel te blijven, want het nut daarvan staat als een paal boven water. Dit dus op schraal eten: water, volkorenbrood, groenten. Geen wijn, nooit taartjes, nimmer pasta levert drie jaar gezondheidswinst op. Nóg schraler eten zou zo maar tien jaar extra kunnen opleveren.

Wie dit ziet zitten, gun ik dit toekomstperspectief van harte. Langer leven is vast top als je hersens het blijven doen, als je mobiel blijft en als je een warme band hebt met je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. In de praktijk is dit echter allemaal geen garantie. Zelfs hardlopende, rookvrije veganisten kunnen kanker krijgen. Zoals er ook dikke rokers zijn die op hun 95^ste nog geheel Alzheimervrij politiek Den Haag fileren. Het is een kwestie van lifestyle en voeding, maar net zo goed een kwestie van genen en geluk. Ook dát is wetenschappelijk bewezen, maar daar hoor je nooit iemand over. Het is namelijk veel leuker om te denken dat het leven maakbaar is.

Iedereen mag lekker zelf weten waar hij of zij op inzet. Persoonlijk denk ik niet dat ik op mijn laatste dag zal denken: wat ben ík blij dat ik mezelf heb gedwongen elke dag honger te hebben en dat mijn leven een gezondheidscultus was om maar vooral heel oud te worden. Ik hoop eerder mijn euthanasiedrankje te kunnen mengen met een glas Drambuie als mijn moment daar is. Dat is voor mij maakbaar genoeg.

BLIJF OP DE HOOGTE VAN SAAR
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief

Lees ook: Waarom ik blijf sporten tot mijn dood