De onbevangenheid is er stukje bij beetje afgegaan in de afgelopen jaren. Iedereen doet wel iets op het gebied van duurzamer leven, al gaat het soms niet van harte. Maar we bewegen wel mee, ieder Saartje om haar eigen redenen.

Er zijn grenzen

Kim (72): “Het lukt me gewoon niet meer om te leven zoals tien jaar terug. Het is er ingeslopen: korter douchen, vest aan, vegetarisch eten, haard niet meer aan. Als je even nadenkt, is de keuze niet zo ingewikkeld. Het enige wat ik niet bereid ben om op te geven is de auto. Zonder zou ik niet kunnen mantelzorgen of met de hond naar de dierenarts kunnen. Ik lees wel eens over mensen die honderd procent ‘groen’ leven en zou dat ook wel willen, maar in de praktijk zitten we aan onze taks. Het dagelijks leven is geen duurzaamheidsmodel.”

Middenweg

Bianca (55): “De auto lonkt, maar ik pak de fiets, behalve als het heel slecht weer is, zo inconsequent ben ik ook wel weer. We zitten met een trui en een deken op de bank om de thermostaat op achttien te kunnen houden, maar dat is meer om de kosten te drukken, dan dat ik nu zo begaan ben met het klimaat. En we eten de helft minder vlees dan voorheen, maar mijn gehaktballen opgeven? Ik wil het gewoon niet. Misschien ben ik te oud voor die hele beweging. Ik scharrel een beetje door het midden, merk ik.”

Begrotelijk

José (51): “Er wordt over warmtepompen gepraat alsof iedereen duizenden euro’s spaargeld te besteden heeft. Ik ben al blij als we aan het einde van de maand niet al te rood staan. Om die reden koop ik ook niets biologisch, het is gewoon te duur voor ons. Dus ik kan wel trots roepen dat we bijna geen vlees meer eten, maar dat is vooral uit geldgebrek.”

Timing

Eslem (58): “Ik kijk op de eklok om te zien wanneer er veel duurzame stroom op het net is. Omdat ik de luxe van thuiswerken heb, kan ik zo bepalen wanneer apparaten als de wasmachine en vaatwasser kunnen draaien zonder het net te overbelasten. Maar ik snap ook dat je dit niet kan als je voor je werk onderweg bent of op kantoor zit en toch gewoon ‘s avonds je vaat schoon wilt hebben. Drogen doe ik net als vroeger weer op rekjes of buiten, ook al vind ik het veel gedoe. Duurzaam moet het niet hebben van gemak, volgens mij.”

Geen groene vingers

Sabina (71): “Met het oog op de kleinkinderen zijn we bewust anders gaan leven. De auto hebben we weggedaan, we eten geen vis, vlees of zuivel meer en proberen goede keuzes te maken. Het scheelt veel geld, maar we kunnen dit alleen doen omdat we alle tijd hebben. Het openbaar vervoer is tijdrovend en ik voel me er ook niet altijd prettig in. En ik zou graag zeggen dat ik veel genoegen uit mijn moestuintje haal, maar in werkelijkheid heb ik geen groene vingers en weinig succes. Ga ik toch maar weer op de fiets naar de boerderijwinkel voor een kool met zand en beestjes waar ik een beetje van griezel.”

Het is nooit genoeg

Gerberdien (57): “Rationeel weet ik dat we allemaal moeten minderen met zo’n beetje alles. Maar de manier waarop het ons door de strot geramd wordt, maakt me dwars. Ik wil echt geen belerende kleuter meer zien of horen, hoe schattig ook. We hebben twee jaar vakantiegeld in zonnepanelen gestoken, geïsoleerd, eten geen vlees en hebben zo nog meer dingen veranderd, maar het voelt alsof het nooit genoeg is. Je hoort nooit van de overheid en milieuactivisten ‘fijn dat je meeveert’, het kan altijd beter, meer, soberder, kaler, simpeler (maar wél duurder). Ik heb daar niet altijd zin in. Dit jaar gaan we weer gewoon op vakantie, met het vliegtuig. Ik werk fulltime in de thuiszorg, het is zwaar werk, ik wil ook wel eens een week gewoon in de zon liggen, all inclusive. En wat Extinction Rebellion daar van vindt, interesseert me niet zo.”

Cashewkaas

Stéphanie (63): “Mijn dochter is sinds anderhalf jaar helemaal vegan en honderd procent plantaardig leven valt nog niet mee, want in veel producten zitten toch dierlijke ingrediënten. Ook als je het niet verwacht: bij kokosbrood denk je aan kokosnoot, maar er zit ook gelatine in. Ik probeer er zoveel mogelijk rekening mee te houden, maar het is wel een sektarische toestand, hoor. Ze draagt zelfs geen wollen sokken. Soms heb ik moeilijk om er niet tegenin te gaan, als ze weer eens zit te preken achter haar broodje met niet-te-vreten ‘kaas’ van cashews die ik speciaal voor haar in huis haal. Peperduur ook nog eens. Vegans zijn luxepaardjes. Ik denk wel eens: ‘Als je in de Gazastrook woonde, zou je niet miepen over een klontje boter’. Maar ik hou mijn mond, het is belangrijk voor haar.”

Laadpaalklever

Nancy (51): “Met onze eerste elektrische auto hebben we zo vaak problemen gehad dat we na inruil ‘nooit meer’ riepen. Dat we er nu toch weer in eentje rijden, heeft vooral te maken met verbeterde techniek en garanties van de dealer. Deze doet het goed, al vind ik het vinden van een laadplek een bezoeking. En je moet er altijd weer uit om hem te verzetten als ie vol is, om een ander een kans te geven – je wilt geen laadpaalklever zijn. Rijden in een e-car is alleen makkelijk als je ‘m kunt opladen op je eigen oprit met je zonnepanelen. Maar goed, we doen ons best.”

Vega is niet goed genoeg

Claudia (64): “We eten vrijwel geen vlees en vis meer en sojayoghurt in plaats van zuivel. Maar nog wel gewone biologische kaas omdat die veel lekkerder is. Eieren van de scharrelkip en honing, daar heb ik ook niet zoveel moeite mee, een kip gaat niet dood van een ei leggen. Maar tegenwoordig deug je ook als vegetariër al niet meer. ‘Veganisme is de morele nullijn’ en zo. Ik word er wel eens moedeloos van.”

Geen heilige

Inge (59): “Na beelden uit slachthuizen te hebben gezien, heb ik nooit meer vlees gegeten. Vliegen doe ik ook niet meer en op het plaatsje kan de fiets niet meer staan door alle recycle rolemmers. Maar ik heb nog wel een benzineauto, ik eet soms wel vis, ik heb een leren jasje dat ik met veel plezier draag – mij zul je niet horen zeggen dat ik goed bezig ben. Ik denk dat iedereen gewoon doet wat hij of zij kan.”

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!