Miriam had chaos in haar hoofd. Was bijzonder impulsief. Totdat ze Ritalin begon te slikken. En er een rust ontstond die ze nog niet eerder had meegemaakt in haar leven.
LEES OOK: Iris’17-jarige dochter raakte depressief;Ik dacht dat ze oververmoeid was
Anderhalf jaar geleden werd een vriendin van mij gediagnosticeerd door een psychiater. Het verdict luidde: manisch depressief. Ze kreeg medicatie voorgeschreven, waaronder Ritalin, en ze vertelde mij hoe heerlijk rustig zij daarvan werd. Impulsief als ik ben, of beter gezegd was, vroeg ik haar om een pilletje. Ik was benieuwd welk effect dat op mij zou hebben.
Twee keer in mijn leven kwam ik op de divan van een psychiater terecht omdat het niet helemaal lekker liep in mijn hoofd. Twee keer ben ik uitgebreid getest en beide keren kwam er niets verontrustends uit. Een heel lichte, bijna verwaarloosbare vorm van borderline, wellicht een vleugje autisme? De psychiater vond het absoluut onnodig om mij medicatie voor te schrijven: ‘U functioneert prima zonder pillen.’
Natuurlijk was ik opgelucht, maar ergens wist ik dat er iets niet klopte. Ooit nam ik speed op een feestje. En waar anderen daar ’hard’ op gingen, wilde ik alleen maar slapen. XTC: Hetzelfde verhaal. Waar anderen wat vrolijker werden en enorme behoefte kregen om heel erg te knuffelen, wilde ik met rust gelaten worden en slapen. Het had wel een fantastische bijwerking: ik was de volgende ochtend niet brak, maar euforisch. Althans, zo voelde dat. Er werd iets in mijn hoofd ge-reset waardoor ik rustig werd en alles overzichtelijker.
Mij vriendin gaf mij een Ritalinnetje. Ze was benieuwd wat er zou gebeuren. Ik ook. Een dag later stond ik op. Ik deed de dingen die ik normaal doe. Ik at wat. Dronk wat. En nam die pil in. Er gebeurde niets. Ik haalde mijn schouders op. Ook prima. Wist ik dat ook weer. En ik ging weer verder met datgene waarmee ik bezig was.
Ik hoorde de bel van de wasmachine. Ik stond rustig op. Liep naar de badkamer. Deed de wasmachine open. Haalde de natte was eruit. Deed die in een wasmand. Liep naar de kamer waar het droogrek staat. Hing de was op. Liep terug naar de badkamer. Pakte zorgvuldig wat kledingstukken uit de wasmand die kort gewassen moesten worden. Stopte ze in de wasmachine. Deed zeep in het daarvoor bestemde bakje. Draaide de knop naar ‘kort wassen’. En zette de machine aan. Vervolgens liep ik terug naar mijn computer en tikte verder aan mijn stukje.
En toen staarde ik ineens met grote ogen naar mijn beeldscherm. Had ik, Miriam Mars nou gewoon de wasmachine gehoord en daarop gereageerd? Had ik nou stap voor stap datgene gedaan wat elk normaal mens zou doen? Had ik dat nou werkelijk gedaan zonder dat ik het gevoel had dat ik teveel prikkels binnenkreeg? En? Waarom voelde ik me zo rustig? Waarom maakte ik mij altijd zo drúk om van die kleine dingen? Zouden ‘normale’ mensen zich altijd zo voelen? Wat was dit een fijn gevoel!
Ik kon ineens hoofd- van bijzaken onderscheiden. Ik had geen last van de geluiden op straat. Ik zat niet dit te doen terwijl ik in mijn hoofd iets anders aan het doen was. Ik had rust in mijn hoofd.
Binnen één week had ik een afspraak met de psychiater van mijn vriendin. Vanwege mijn leeftijd, mijn vorige diagnoses en met mijn uitleg over mijn ervaring met speed en XTC schreef zij mij Ritalin voor. Een kwartier later stond ik al buiten. Het enige wat ze wilde was dat ik haar de komende maand zou mailen over mijn ervaringen met Ritalin.
Al snel merkte ik dat ik het niet altijd even prettig vond zoveel rust te hebben. Niet dat ik er apathisch van werd, ik werd er ànders van. Ik miste mijzelf. De chaos in mijn hoofd. Dat ik soms zeven dingen tegelijkertijd deed waarvan ik er zes afraffelde en één perfect tot uitvoer wist te brengen bijvoorbeeld. Ik werd er zo gemiddeld van. Ja. Ik deed alles wat ik wilde doen op één dag. En ja. Het was oké. Maar niets wat ik deed was volmaakt. Ook opdrachtgevers merkten dat er iets aan de hand was. Ze waren wel tevreden, maar elke keer voelde ik een ‘maar…’
Ik besloot in overleg met mijn psychiater te stoppen met Ritalin om te kijken welk effect dat had. We spraken af dat ik alleen maar Ritalin zou slikken als ik voelde dat ik ‘overliep’. Ik kreeg toestemming op de dagen dat het één grote chaos in mijn hoofd was een pilletje te slikken. Waar anderen elke dag dezelfde dosis moeten nemen, gebruik ik Ritalin dus eigenlijk als een drug en niet als medicijn. Als ik merk dat ik enorm wispelturig ben, grenzen op ga lopen zoeken, mijn impulsiviteit nauwelijks kan bedwingen, neem ik dus een pilletje.
Sinds anderhalf jaar ben ik eindelijk in balans. En tja, dat daar af en toe wat medicatie voor nodig is, daar heb ik vrede mee. Alleen vind ik het jammer dat het bijna 50 jaar heeft moeten duren.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
