Aan Marjolein is geen kapster verloren gegaan, blijkt als ze vanwege social distancing het kapsel van haar vriend probeert bij te werken. “Ik heb géén idee wat ik aan het doen ben.”
“Kan jíj me anders niet even knippen?” klinkt het. Het vogelnest op het hoofd van mijn vriend neemt inderdaad groteske proporties aan. Bezoekjes aan zijn moeder, die de boel nog wel eens voor hem wil kortwieken, plegen we nu maar even niet. Mijn eigen coupe, als je daar al van kan spreken, ziet eruit alsof er een klein ufootje op is geland met een haarkleur aan de wortels die ik allang was vergeten (mijn eigen). We wachten altijd al te lang met een kappersbezoek. “Tuurlijk”, antwoord ik zo achteloos mogelijk.
Dat ik eerder een beetje lomp ben dan fijnbesnaard en verre van vingervlug maakt hem kennelijk niet uit. Mijn vriend gaat monter aan de keukentafel zitten. Gesterkt door dit vertrouwen wil ik aan de slag met mijn kam en scheerapparaat. Net als ik op het punt sta mijn nieuwe rol te vervullen, krijg ik déja vu’s van mezelf als kind en mijn moeder die mijn haar knipt. En hoe ik vroeger doodleuk mijn hoofd strak naar links boog om te constateren dat het haar aan de rechterkant toch echt korter was.
“Het werkt het beste als je met de kam een pluk haar pakt en wat er bovenuit komt lichtjes afscheert. Zo moet je een beetje rond en omhoog werken”, weet mijn vriend. Er vallen inderdaad plukjes haar op de grond. Maar dat is nádat ik me realiseer dat ik hem best een handdoek had kunnen omslaan en ook: dat we zijn haar helemaal niet vochtig hebben gemaakt voor we begonnen.
Lees ook: 19 dingen die Miriam leerde door het Coronavirus
“Wat dóe je?” roept mijn vriend ineens. Kennelijk maakt het scheerapparaat een geluid dat het niet hoort te maken. Ik druk te hard. Ook houd ik het verkeerd vast, zo blijkt. Verbaast me niks. Ik heb géén idee wat ik aan het doen ben. “Je bent bovenhands aan het hakken”, zegt mijn vriend. Toch wat gealarmeerd loopt hij naar de spiegel. “Wat ís dit? Je had net zo goed een bloempot op mijn hoofd kunnen zetten.” Ik zie wat hij bedoelt. En ik zie ook dat er op links nog iets van een bakkenbaard zit, waar die aan de andere kant volledig ontbreekt.
Met schaar en gel weet hij door wat eigen knip- en plakwerk en een hoop gehannes er toch wat van te maken.
Een paar dagen later kijken we samen naar de persconferentie van minister-president en ministers. Er komen nieuwe maatregelen om de verspreiding van het coronavirus te helpen voorkomen. Sommige bedrijven moeten per direct hun deuren sluiten. Nagelsalons. Kappers. Naast me voel ik een hoofd mijn kant op draaien. “Waren die nog open dan?”
Lees ook: Kunnen we even kappen met al die doorstuurberichten?
