Anouk (52) is dol op haar vriendinnen, maar soms zit er eentje tussen die alle energie uit haar zuigt. En zie dan de vriendschap maar eens op een goeie manier te verbreken.
“Ik heb vele soorten vriendinnen. Een boezemvriendin van vroeger, eentje met wie ik graag ga shoppen en anderen met wie ik flessen wijn leegdrink en diepgaande gesprekken voer. Natuurlijk, iedereen heeft weleens iets. De lappenmand, liefdesverdriet, kinderperikelen, de overgang; het komt allemaal voorbij.
Maar soms wordt het ergerlijk. Zoals bij vriendin B. Een notoire jobhopper. Op zich niets mis mee, ware het niet dat ze steevast niet kan opschieten met haar nieuwe baas. Hij of zij krijgt de schuld van alles wat er misgaat in B.’s leven – en dat is nogal wat. Je kunt er donder op zeggen dat zij vervolgens maanden thuiszit (betaald natuurlijk) en vervolgens weer naar werkgever nummer zoveel hopt.
Dan vriendin H. die er een handje van heeft op haar man, op mij en eigenlijk op de hele wereld kritiek te hebben. Nou kan ik best tegen een stootje, mits de aantijging reëel is en enigszins constructief gebracht wordt. Maar nee, alles wordt onomwonden en zeer dwingend voor mijn voeten gegooid. Zelf doet ze haar directheid af met: ‘Joh, je kent mij toch.’ En: ‘Ik bedoel het goed.’ Mijn weerwoord blijft altijd als een nietszeggend, dwarrelend blaadje in de lucht hangen.
Tenslotte is er vriendin M., die altijd ‘leuke’ grapjes over mij maakt. Met haar supersnelle en alerte geestigheden, insinueert ze regelmatig dat ik anderen voor mijn karretje span en door flirten zakelijke successen behaal. Dat is absoluut niet het geval, eerder háár werkwijze.
Bij alle drie heb ik tegengas gegeven. Maar te weinig. Heel eerlijk: ik durfde niet te zeggen: ‘Ik hoef je niet meer, ik verbreek de vriendschap. Je kost mij meer energie dan het mij oplevert.’ Dus liet ik het contact maar doodbloeden. Ik had het opeens heel druk. Ik reageerde steeds minder op appjes of mails en telefoontjes beantwoordde ik al helemaal niet meer.
Ze zijn natuurlijk niet gek en hebben inmiddels wel door dat ik geen contact meer wil. Maar toch knaagt het. Want eigenlijk had ik ze graag de waarheid gezegd. Want hier zijn zij niet wijzer van geworden en voor mij voelt het niet als ‘af’. Bovendien zijn er vast andere vriendinnen bij wie zij deze manier van ‘vriendschap’ uiten. En dat is jammer. Voor iedereen.”
Lees ook: 46 jaar vriendschap: iemand die er altijd voor je is
