Ze konden met elkaar lachen, huilen, praten, feesten. José (50) wist één ding zeker: dit was vriendschap voor het leven.
Jaren geleden was ik een wrak. Ik was net gescheiden, verloor mijn baan en tot overmaat van ramp viel ik door de stress zoveel af dat ik nergens energie voor had. Mijn enige houvast waren mijn vriendinnen. Dag en nacht stonden ze voor mij klaar. De een bracht een pannetje soep, de ander stond midden in de nacht voor mijn deur (een kwartier nadat ik haar huilend had opgebeld) en weer een ander zorgde ervoor dat ik bij een uitstekende psycholoog terecht kon.
Langzaam maar zeker kroop ik uit een diep dal. Ik kreeg weer een baan en met mijn ex ontspon er een soort van wederzijds respect. Met de ene vriendin kon ik fijn praten. Met een andere bezocht ik leuke steden en met nummer drie kon ik heerlijk de slappe lach krijgen.
De vriendschap is met één woord verbroken. Door mij.
Ik weet niet zo goed hoe ik dat uit moet leggen. Drie jaar geleden begon het. Er werd mij een geweldig leuke baan aangeboden. Met mijn vriendinnen vierden we mijn nieuwe functie in een restaurantje. Dat deden we altijd als we iets leuks meemaakten. Maar dit keer was het anders. Toen wij om de rekening vroegen stelde ik voor te betalen. Niemand protesteerde. Geen van hen zei: ’Ben jij gek? We splitten hem zoals altijd.’ In plaats daarvan viel er een rare stilte.
In de maanden die volgden had ik het enorm druk. Ik moest veel reizen voor mijn werk en ontmoette leuke mensen. Via onze appgroep hielden mijn vriendinnen en ik elkaar dagelijks op de hoogte van wat er speelde, maar langzaam maar zeker veranderde de toon. Als één van ons een nieuwtje had: ‘Belle heeft verkering! Zo’n leuke knul’ dan reageerden de anderen met hartjes en kusjes en grappige opmerkingen. Als ik iets liet weten bijvoorbeeld: ‘Vliegtuig overboekt. Bof ik even: in plaats van economy vlieg ik nu businessclass’, gebeurde er niets. Hooguit één omhooggestoken duimpje.
Ook foto’s die ik plaatste op Facebook, en nee dat waren heus geen afbeeldingen van decadente eetpartijen, werd niet of amper gereageerd. Ik probeerde het te negeren. Ik besefte ook wel dat ik in hun ogen allemaal spannende dingen meemaakte maar als wij samen waren, spraken wij voornamelijk over heel gewone zaken.
Toen één van mijn vriendinnen ging scheiden bood ik haar en haar dochters mijn appartement aan. Dat was druk en soms ook best pittig maar óók heel gezellig. Na vier maanden kreeg mijn vriendin een huis aangeboden. Met zijn viertjes richtten we het huis in één weekend in. Na afloop gingen we met aanhang naar de Chinees. Toen we eenmaal zaten, onze drankjes hadden besteld en proostten keek één van hen naar mij en riep iets te luid: ‘Is dit niet te min voor je, zo’n ordinaire Chinees?’ Met zijn allen barstten ze in lachen uit. Ik snapte er niets van en vroeg wat ze precies bedoelde.
‘Nou. Volgens mij at jij vorige week nog bij Le Garage, zag ik op Facebook’. Dat klopte. Ik was inderdaad in Amsterdam geweest en was daar met collega’s gaan eten. Een van hen had een groepsfoto genomen, op zijn tijdslijn gezet en mij daarin getagd. Ik had meteen geen trek meer. Gelukkig nam het gesprek een andere wending en nadat we hadden gegeten liet ik weten dat ik naar huis ging want ik moest de volgende dag weer vroeg op. ‘En de rekening dan?’ riep iemand. Ik wees naar het geldbedrag dat ik op tafel had gelegd. Mijn deel, ruimschoots voldoende. Ik nam afscheid van iedereen en liep met een rotgevoel de deur uit.
Een paar dagen later stond er een artikel over mij in een vaktijdschrift. Mijn werkgever plaatste het op onze facebookpagina en tagde me. Toen ik een paar uur later mijn account checkte trok ik wit weg. Een van mijn vriendinnen had een dubieuze opmerking gemaakt over mij en vervolgens waren mijn andere vriendinnen daarop ingegaan. De ene opmerking nog vileiner dan de ander. Toen ik uren later van de schrik bekomen was plaatste ik een bericht in onze appgroep. Ik stelde één vraag. Eén woord.
‘Waarom?’
Ik heb sindsdien niets meer van ze vernomen.
LEES OOK Waarover praten vriendinnen van 50-plus? Nou, dat zal ik je vertellen
