Er zijn van die dagen dat we lekker zuinig willen doen, maar binnen een half uur een kapitaal uitgeven.
Ik ben in het tuincentrum omdat hier de hondenbrokken maar liefst twee hele euro’s goedkoper zijn dan in het dorp. Bij de ingang roepen vrolijk gekleurde primula’s smekend: ‘Koop ons, koop ons toch.’ Ik twijfel. De plantenbak naast de voordeur ziet er best treurig uit. Een kleurtje zal ’m lekker opfleuren. Vijf voor € 3,95. Koopje. Hup in de kar ermee.
Even verderop stuit ik op stoere vazen. Onhandige kat Sylvester heeft de voorjaarstakken aan een inspectie onderworpen en daarbij de vorige vaas op de plavuizen gegooid. Kon de vaas niet tegen. En nu wil ik zo’n trendy groepje vazen bij elkaar. Hup, twee vazen in de kar.
Door naar de nepplanten. Die gaan tenminste niet dood. De nep-tilandsia is een goed idee voor de vensterbank in mijn slaapkamer. De armoedige zooi die daar in potjes zat, heb ik weken geleden weggegooid en sindsdien staan ze leeg. Geen gezicht. Ik pak twee identieke plantjes en vooruit, nog eentje voor boven het bed.
Nog even langs de koopjeshoek. Daar tref ik zelden iets leuks en daarom kan het geen kwaad even te snuffelen. Ik zie vooral dingen die ik niet kan gebruiken, maar in een hoek staat een eenzame berkenstam met stokjes waaraan mijn armbanden gezellig kunnen bungelen. Daar zoek ik al tijden naar en hij is ook nog eens leuk geprijsd. Kom jij maar met mij mee naar huis, eenzame berkenstam met stokjes.
De caissière noemt het bedrag: 155 euro en nog een beetje. Ik schiet in de lach, Ik kom hier omdat de hondenbrokken twee hele euro’s goedkoper zijn en sta nu ruim honderd euro meer af te rekenen. Dat doet zo’n winkel goed. Ik ben er voor de zoveelste keer ingestonken. En zal dat de rest van mijn leven ongetwijfeld blijven doen.
Lees ook: Suzanne ging shoppen met haar dochter en het was de hel
