Hoe alles verandert als je vriendin oma wordt (leuk is anders)

-

De beste vriendin van Tineke (55) heeft een kleinkind. Sindsdien is er geen normaal gesprek meer mee te voeren. “Komt ze toch weer achter die kinderwagen aanlopen omdat ze van oppasdag heeft geruild”

“Mijn vriendin Marijke (55) is jong oma geworden. Jongste kind uit huis, oudste kind bevallen. Tienerkamer werd babykamer, want ze zou gaan oppassen. Dit allemaal binnen een paar maanden. Ze genoot er enorm van en ik riep ook maar dat ik het enig voor haar vond, want je kunt moeilijk zeggen: ‘Dat je hier zin in hebt.’ Maar ik dácht het wel.

Ik dacht ook dat we de draad wel weer zouden oppikken als het nieuwtje er eenmaal af was, maar dat viel tegen. Bij afspraken vroeg ze vaak of ik naar haar wilde komen, want dat was makkelijker met de baby. Sprak ik bewust eens met haar af in de stad op haar ‘vrije’ dag, kwam ze toch weer achter die verdraaide kinderwagen aanlopen, omdat de dochter met een collega had geruild. ‘Wij waren niets bijzonders van plan, toch?’ was haar verweer. Nou, misschien een gesprek tussen volwassen vrouwen? Dat niet om de twintig seconden wordt onderbroken omdat er weer even moet worden geredderd, gezorgd of gekird?

Zelfs als hij er niet bij is, gaat het gesprek nog over hem. Verliefde oma, best aandoenlijk. Maar ook best vervelend, steeds maar op haar telefoon moeten kijken naar foto’s waarop hij net een ‘schattig boertje heeft gedaan’.

Het is niet aardig van me, maar ik ben het ontwend – hoe met een klein kind alles om het kleine kind draait. Dat jongetje is inmiddels veertien maanden en kan er niets aan doen dat hij aandacht vraagt en weleens uit zijn hum is. Maar ik heb het nu net iets te vaak meegemaakt dat ik me verheugde op een uitje met mijn vriendin en dan automatisch ook met hem werd opgescheept. Liep ik buiten het restaurant met hem heen en weer om hem af te leiden van een boze bui, terwijl zij binnen snel haar salade opschrokte met de koele blikken van andere gasten in haar rug.

Er valt geen normale afsprak meer met haar te maken. Grote stad, museum, brocante fair, een dreumes vindt er allemaal niet veel aan. En terecht. Maar ik raak weer niet opgewonden van een uur op de peuterafdeling van het speelkasteel zitten. Die fase heb ik gehad met mijn eigen kinderen en ik verlang er niet naar terug. Ik vind het contact saai worden. Soms heb ik het gevoel dat ik zal gaan gillen als ze weer over dat kind begint. Alsof er geen andere dingen meer zijn om over te kletsen.

Ik dacht listig te zijn door avondafspraken met Marijke te gaan maken: samen naar de film of naar een voorstelling. In de bioscoop viel ze in slaap, afgedraaid door een dag oppassen. Ik heb haar lekker laten slapen. Schouwburg was wel een succes, al moest ze na afloop meteen naar huis omdat haar dochter vroege dienst had en de kleinzoon dus ook vroeg zou worden afgeleverd. Even nakletsen was er niet bij. Dus ook die avond stond weer in dienst van haar kind en kleinkind.

Zo tactvol mogelijk heb ik het weleens gezegd, dat ik graag weer eens één op één wilde afspreken met meteen een leuk voorstel erbij: samen naar de Tong Tong Fair, want ze is dol op alles wat Indisch is. Maar dat moest ze dan eerst met haar dochter kortsluiten. Het ging overigens niet door, ze moest die week extra oppassen, omdat haar dochter een cursus had. Ik heb maar niet gezegd dat die dochter ook een man heeft. En een schoonmoeder en een hele trits vriendinnen die ook in de kleine kinderen zitten en ook best een dagje kunnen oppassen. Blijkbaar heeft mijn vriendin het nodig om zich nodig te voelen.

Zij kan zich niet voorstellen dat ik dat kind niet net zo leuk vind als zij. ‘Zo lastig is hij toch niet?’ zegt ze. En dat is ook zo. Ik vind eerder haar lastig, omdat ze zo opgaat in het gezin van een ander. En altijd ja zegt als haar dochter een beroep op haar doet en niet ziet dat die dochter wel erg makkelijk gebruik maakt van de goedheid van haar moeder. Nu win je het als vriendin nooit van de behoeften van een kind, laat staan een klein kind, dus ik laat het maar zo, want ik wil haar ook niet kwijt. Maar leuk is anders.”

LEES OOK 45 dingen die ik ga doen als ik oma word 

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Monica Oliveira
Monica Oliveira
Monica Oliviera interviewt vrouwen voor Saar Magazine. Ze is 51, getrouwd en woont in Twente. Haar drie kinderen zijn min of meer de deur uit - behalve rond etenstijd.

RECENTE ARTIKELEN