Juliette doet niet meer aan speciale gelegenheden. Hup, het duurste badschuim in het water, pizza eten van antieke bordjes en elke dag feestkleren aan. Het leven is veel te kort om zuinig te zijn op je mooiste spullen en rond te lopen in lelijke jurken.
Op de begrafenis van zijn moeder vroeg hij of ik met hem meeging. Nee, het is niet wat het lijkt. Tegenwoordig ga ik steeds vaker naar begrafenissen; goddank nog weinig van mensen van mijn eigen leeftijd, maar er is een ware golf van overleden-ouders-van-vrienden. Regelmatig kende ik de betreurde dode ouder niet eens, maar ga ik ernaartoe als steun voor de vriend of vriendin: zo ben je nog een beetje van nut, praktisch of troostend. Vroeger zag je dat geloof ik niet zo, maar nu steeds vaker: groepen vrienden op de uitvaart van een hun onbekende man of vrouw.
Een tijdje geleden was ik dus op de begrafenis van de moeder van een goede vriend, die op hoogbejaarde leeftijd was overleden, en dus was de nazit met koffie en crematiecake weliswaar extreem sober maar toch geanimeerd en gezellig, want zo gaat dat als het niet om een tragische jonge dode gaat. Vriend en ik raakten naderhand in de kroeg, snakkend naar alcohol, langdurig aan de praat. En na vier glazen wijn vroeg-ie het dus. Of ik hem wilde helpen het huis van zijn moeder leeg te ruimen.
Ik zei ja, natuurlijk. Niet zozeer alleen maar omdat ik zo ontzettend filantropisch en behulpzaam ben, maar vooral omdat ik razend nieuwsgierig was naar dat huis. Huizen zeggen zoveel over mensen, en al helemaal als die mensen er zelf niet doorheen zitten te lopen en te kletsen. En dit was ook nog het huis waarin vriendlief zelf was opgegroeid, dus wellicht zou ik ook nog dingen over hem aan de weet komen. Een buitenkans.
Het was een merkwaardig huis. Het was groot, en het leek wel twee gezichten te hebben. Er was een klein, intensief gebruikt deel met een wat shabby, praktisch karakter. Alles wat er stond, was nuttig en een beetje armoeiig. Dungesleten handdoeken in de badkamer, een ratjetoe aan servies en bestek in de keuken, simpel, goedkoop meubilair houtje-touwtje aan het gebruik van de ruimte aangepast; een lap over een versleten bankje gegooid, een gebarsten plastic krukje als nachtkastje.Ik werd er een beetje treurig van. Tot mijn vriend een tussendeur opengooide, de gordijnen opentrok en zei: ‘En dit was dus de Mooie Kamer.’
De adem stokte me in de keel. Een beeldschone kamer met een hoog plafond, antiek meubilair, een servieskast met fijn porselein, een kroonluchter, een spiegelend barmeubel met karaffen en drankflessen en kristallen glazen. Ik niesde. ‘Sorry voor het stof,’ zei mijn vriend, ‘maar die kamer gebruikte ze nooit. Die was dus alleen voor speciale gelegenheden. Als kind mocht ik hier alleen in als er bezoek was. En alleen dan werd er alcohol gedronken, heel voorzichtig, uit de Mooie Glaasjes, en aten we van de Mooie Borden.’ Anders nooit?
‘Anders nooit. Dat was zonde van de mooie spullen.’ De verdere verkenning van het huis was een verbijsterende ervaring. In alle hoeken en gaten, achter alle stapels treurige goedkoopte, scholen parels maagdelijke schoonheid. Achter in het rek bejaardenkleren: drie ongerepte beauty’s van jurken van roze satijn, zwart fluweel en zachtblauwe crêpe de chine. Verscholen in het badkamerkastje: negen volle flesjes parfum. Achter in een lade: postpapier met monogram, een antieke vulpen, een envelop met poëzieplaatjes met van die stukjes glanzende stof erin verwerkt. En verder: oude zeepjes in Jugendstil-verpakking, dure flessen wijn en champagne van voor de jaartelling en smetteloze damasten tafellakens.
Deze vrouw had haar hele leven op een ‘speciale gelegenheid’ gewacht. ‘Je moet die dingen wel gaan gebruiken, hoor,’ zei ik, toen we na dagen de boel een beetje geïnventariseerd hadden. ‘Om te beginnen al die drank opdrinken. En mooie brieven schrijven op dat postpapier.’ ‘Ja,’ zei hij, terwijl hij een beetje wanhopig naar de spullen keek die hij ineens los moest zien van zijn keurige, calvinistische kinderleven en een plaats moest geven in zijn volwassen bestaan van nu. ‘Al had ze dat natuurlijk allemaal zelf moeten doen.’ Hij zuchtte: ‘Wat zonde toch, dat ze dat niet deed.’
Nou!, dacht ik toen ik naar huis ging met een fles wie-weet-inmiddels-ondrinkbare wijn en een avondjurk in mijn tas. Zo wil ik niet dood! Beter nog: zo wil ik niet leven! Gelukkig ben ik niet zo! Maar je gaat toch anders naar je eigen huis kijken, met die gedachten in je hoofd. En toen zag ik het.
Fuck.
Die feestjurk met kraaltjes, die daar maar hangt voor het geval er nog eens een gala is waarop ik het ding aan mag. Dat mooie servies, dat alleen uit de kast komt als ik uitpak met een chic kerstdiner. Die flesjes parfum-voor-een-speciale-avond. Die sieraden die alleen op een feestje uit de dood komen. Dat dure badschuim dat ik vier jaar geleden voor mijn verjaardag kreeg, dat maar staat te wachten op een ‘speciale gelegenheid’. Diverse setjes prachtig postpapier, bedoeld voor die Zeer Bijzondere Brieven die ik maar niet schrijf – niet zomaar gebruiken voor een kattenbelletje: nee, dat is zónde.
En ik heb een ferm besluit genomen. Ik zal eens vertellen wat zonde is. Zonde is om al die dingen, al die schoonheid en al dat plezier dat het leven glans geeft en vrolijkheid en de moeite waard maakt, niet te gebruiken omdat dat ‘zonde’ is. Dus vanaf nu giet ik liters duur badschuim in mijn bad. Ik eet pizza van mijn antieke servies. Ik schrijf korte lieve briefjes aan vrienden op mijn crèmekleurige, handgeschepte postpapier, draag parfum op chagrijnige maandagochtenden en draag feestjurken naar mijn werk.
Het leven is te kort voor lelijke jurkjes en nutteloze maagdelijkheid. Je kan zomaar dood neervallen. Of 96 worden en al die dingen hebben bewaard ‘voor een speciale gelegenheid’. Weet je wat een speciale gelegenheid is? De rest van mijn leven.
Lees ook: Gescheiden: 7 leuke dingen die je kunt doen als je bent uitgehuild
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
