Hermien vertrekt naar haar huisje in Slowakije. Vroeger was het haar man Eric die de auto inpakte, maar dit jaar moet ze dat zelf doen.
Vakantie begint bij het inpakken. Wat moet er mee? Wat neem je mee?
‘Teveel’, hoor ik een stem uit het verleden zeggen. Ja, dat was altijd een issue tussen ons. Ik nam teveel mee volgens hem en hij zeurde ieder jaar opnieuw dat wat door mij was klaargezet, vast niet in de auto paste. In het begin van ons huwelijk wist hij me met die opmerking behoorlijk op de kast te jagen, later wist ik gewoon dat het hem zou lukken. Altijd weer, tot het jaar dat hij kwam melden dat we ruimte over hadden in de auto. Ik schoot meteen in de vakantiestress, want wat was ik vergeten?
Helemaal niets, we hadden alleen een grotere auto gekregen. Maar, vond Eric, dat betekende niet dat ik nu meer mee kon nemen.
De laatste jaren waren onze vakanties anders door de aankoop van een bouwval in Slowakije. Er ging gereedschap mee, niet alleen een boormachine of zo, er werd een complete uitrusting voor de hedendaagse doe-het-zelver meegesleept. Onze tassen verdwenen in de dakkoffer, want de kofferruimte werd verder in beslag genomen door onze, niet al te klein uitgevallen, Berner Senner. De achterbank kwam weer vrij toen de kids besloten hun eigen invulling aan de vakantie te geven. Tot die tijd reden we regelmatig met een aanhanger gevuld met mijn aankopen om het huis aan te kleden en de inhoud van een halve bouwmarkt richting ons Slowaaks paradijsje.
Ook toen het huis klaar was, bleef Eric gereedschap mee sjouwen voor ‘ je weet maar nooit waar je het voor nodig hebt’. En inderdaad, er was altijd wel iets te doen, waarbij het gereedschap van pas kwam.
Dit jaar is het anders. Ik doe het alleen, niet alleen de spullen klaarzetten, maar ook het inpakken van de auto. Hond gaat mee, dus daarvoor is een speciaal hangmatachtige constructie voor op de achterbank aangeschaft. Alles moet dit jaar in de toch ietwat kleinere kofferbak van mijn nieuwe bolide. Dat wordt goed nadenken over wat echt mee moet. Een e-reader (ik kan niet zonder), koffiecupjes, voor een vers bakkie bij aankomst, en cadeautjes voor de buren, die altijd op ons huis letten.
Ik heb daar een wasmachine, dus ik hoef niet teveel kleding mee te nemen. Alhoewel… iets leuks voor onderweg als we in Bratislava zijn. Iets voor killere dagen en ik weet natuurlijk niet hoe het weer op de terugreis is. Uiteindelijk zit de tas toch vol. Daarnaast de tas met belangrijke papieren. Er komen kijkers voor het huis, dus wie weet heb ik het nodig.
Gereedschap hoef ik niet mee te nemen. Dat scheelt. Niet omdat daar niets meer te doen is, maar wat heb je aan een cirkelzaag als je niet weet hoe dat ding werkt? De laptoptas moet wel mee. Waar is dat ding? Eric hield zich altijd bezig met het verzamelen van alle oplaadkabeltjes en ander toebehoren voor de telefoons en onze laptops. Echt een hele tas vol. En zonder laptop kan ik echt niet. Stel dat ik inspiratie voel opkomen. Bovendien zit ik daar toch ook een tijdje alleen. Laptop geeft vertier (en Netflix!). Niet vergeten dus.
Door ervaring wijs geworden start ik de laptop van te voren op, installeer de benodigde updates om tijdens mijn verblijf in Slowakije geen data te verspillen. Altijd zo ergelijk, ben je onderweg, komt er een systeem- of beveiligingsupdate. En dan van het soort NU-METEEN-ANDERS-LOOPT-JE-COMPUTER-GEVAAR, waardoor je toch braaf doet wat de computer van je verlangt.
Kortom, ik ga goed voorbereid op pad, zelfs digitaal. Wat kan er fout gaan?
Alleen moet ik nu zelf de auto inpakken. Zal het allemaal passen? De avond voor vertrek zet ik de eerste spullen in de auto. Voor ik het weet zit het grootste gedeelte erin en blijft er nog voldoende ruimte voor de laatste zaken. De hond heeft de gehele achterbank tot zijn beschikking, dus ook hij heeft niets te klagen.
De volgende ochtend zet ik de laatste spullen in de auto. Ik heb ruimte over. Voor het eerst in al die jaren heb ik ruimte over! Hoe kan dat? Prompt schiet ik in de stress. Wat ben ik vergeten?
Lees ook: 34 tekenen dat je helemaal klaar bent met de vakantie
