Heleen keek deze week weer naar B&B Vol Liefde. Er was een onbegrijpelijke vulkaanuitbarsting bij Astrid, de ‘nieuwe’ bij Natasja heeft bijzonder weinig tekst en hoera! eindelijk hebben wij een liefdessetje.

De Uitspraak Van De Week gaat deze week naar Anne-Marie in Frankrijk.

Oostenrijk: veel geschreeuw om theelepeltjesgate

Gisteravond keek ik na afloop koortsachtig mijn ziektepolis na: ben ik eigenlijk verzekerd voor een gehoorapparaat?

Ik had namelijk niemand horen schreeuwen. Ja, Astrid, maar Harmjan niet en Ruud ook niet.

Dit  drama kon toch niet over een theelepeltje kruiden en het in elkaar zetten van de trampoline gaan?

Wel dus.

Het begon allemaal zo gemoedelijk. Ze maakten een leuke bergwandeling met elkaar, en onderweg werd steeds duidelijker dat Astrid enorm  blij wordt van Ruud. Ze moet de hele tijd om hem lachen. Wat zeg ik, schateren!

Ze straalt helemaal.

Dit tot afgrijzen van Harmjan, wiens zuurgraad snel opliep. Helemaal toen Astrid ook nog inging op Ruuds voorstel om met hem te gaan paragliden.

Die avond had Harmjan – die onvermoeibaar zijn best blijft doen  –  pasta voor het hele gezin in elkaar gedraaid, maar meer dan dat ene door Astrid bevolen theelepeltje kruiden gebruikt. Het resultaat was nogal pittig.

Daar moest Astrid aan tafel best om lachen.

Toen nog wel.

Daarna ging Harmjan samen met Ruud de trampoline in elkaar zetten. Toen Astrid aanwijzingen gaf, had hij ‘jaaa’ gezegd, zo van: Hoeft niet. Dat fiksen wij kerels onder elkaar wel effe.

Maar geschreeuw? Niet gehoord.

Toch bleek dit aanleiding te zijn geweest voor Astrid om de volgende ochtend aan het ontbijt volkomen uit haar plaat te gaan. Ze voelde zich te kakken gezet door Harmjan; eerst meer kruiden gebruiken dan dat ene theelepeltje terwijl ze dat nog zo had gezegd, en ook nog dat geschreeuw bij de trampoline!

Toen ze kwaad wilde weglopen, had Harmjan haar proberen tegen te houden. Dat kan echt niet!, vond Astrid, die het feit dat hij haar arm had vastgepakt als een fysieke aanval beschouwt.

Beteuterd zaten Harmjan en Ruud bij elkaar. Was dit niet een beetje vreemd? Zo explosief doen om zoiets kleins?

Astrid vond ondertussen dat zij als ‘sterke vrouw’ niet weggezet wenste te worden als een bitch en een kenau. En ging toen toch maar naar Harmjan om het uit te praten.

Harmjan: “Van mij hoef je er niets meer over te zeggen.”

Astrid: “Oké, dat is dus Mars en Venus.”

Aha, Astrid heeft het boek van Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus van John Gray gelezen, en wat daarin beweerd wordt kennelijk enorm ter harte genomen.

Ze tierde vervolgens nog even door: Harmjan was respectloos geweest, hij had bij de trampoline zó tegen haar staan schreeuwen! Toen Harmjan tegenwierp dat zijn ‘jaaa’ gewoon was bedoeld om aan te geven dat twee stoere kerels echt wel in staat zijn om zo’n ding in elkaar te zetten, vond Astrid dat kennelijk weer een nieuwe aanval: “Jaja, twee stoere kerels en dan ben ik het domme vrouwtje!

Nou nee, zo had Harmjan het helemaal niet bedoeld.

Maar Astrid rende alweer over ‘mijn grenzen’ schreeuwend terug naar haar kinderen.

Sodeknetter.

Ik denk dat ik er wel klaar mee ben, zei Harmjan tegen Ruud, met wie er inmiddels een aardige bromance is ontstaan.

Dat leek mij een zeer verstandige conclusie

Op zijn beurt vroeg Ruud zich af: wat zijn Astrids grenzen eigenlijk?

Wat later kwam Astrid alsof er niets gebeurd was naar Harmjan met de vraag of-ie mee wilde naar het frietkot.

‘Zeg nee!’, riep ik naar het scherm, ‘zeg dat je weggaat!’

Maar na aan aanvankelijke aarzeling schoot hij toch weer in een nederige houding.

Tuurlijk Astrid, goed Astrid, alles wat je zegt Astrid.

Zucht.

Bij de friettent huilde Astrid  uit bij de bevriende uitbater. Die vond dat ze ’voor het moment moet gaan’ en moet ‘genieten.’

Ik hoop dat-ie beter is in friet bakken.

Ik begin me toch ernstig af te vragen wat er in Astrids verleden gebeurd is.

En Harmjan? Joh, doe jezelf een plezier, bewaar je zelfrespect en ga naar huis.

Spanje: Denise heeft een ‘kusje’ gegeven!

Denise ging gezellig uit wandelen met haar twee bewonderaars Dave en Ben. Die laatste hield maar niet op grapjes te maken over Daves geringe lengte en Denise lachte hartelijk mee. Om hem er later op te wijzen dat ze niet houdt van grapjes over uiterlijk. Waar ze helemaal gelijk in heeft.

Later die dag besloot Denise uit het vragenlijstje van haar schoonzus toch maar weer een paar cliché vragen op Ben af te vuren: wat vind je belangrijk  in een relatie en waar zie jij jezelf over vijf jaar?

Ben hoopte kort samengevat een kind te krijgen ‘met iemand met wie het goed klikt.’

Lijkt mij ook wel handig.

Denise vond vervolgens dat Ben in zijn fantasieën veel te hard gaat.

Hallo, ze vroeg het toch zelf?

Plus – even filosofisch  – kan je in je fantasieën überhaupt te hard gaan?

Natuurlijk niet!

Hoe dan ook, na 11 dagen was Dave weer eens aan de beurt voor een date.

Samen op het strand, Dave redderend met drankjes en hapjes, en een wegwerpbarbecue die die avond als enige vlam vatte.

 Tussen het oeverloos schikken van haar krullen door, wist Denise wederom het lijstje van schoonzus uit haar telefoon te toveren.

Nou, gaan we weer hoor:

Wat Daves slechte eigenschappen zijn?

Gaap!

Dominantie, dacht Dave.

Of-ie romantisch is?

Gaap!

Ja hoor, best wel.

Eindelijk werd een goede vraag gesteld: of hij Denise en beetje leuk vindt?

Ik verwachtte een volmondig ja, maar er kwam een zuinig: ‘Ja. En dat gaat verder dan alleen vriendschappelijk.’

Maar vonken waren er nog niet. Denise zei – uiteraard – ongeveer hetzelfde.

Ik dacht: ga nou eens zoenen verdomme. Moeizaam gedoe.

Uiteindelijk bleek dat er die avond wel degelijk een ‘kusje’ was gegeven.

Dave mocht dat van Denise niet aan Ben vertellen. Natuurlijk deed-ie dat toch.

Dûh, mannen onder elkaar!

Ben wil nu ook op privé-date met Denise, die hij trouwens met ‘zonnestraaltje’ aanspreekt.

Zijn plan: iets met een motor plus de mededeling – verstond ik dat nou goed? –  “Je wordt met een volle buik thuisgebracht.”

Dat is pas alarmerend.

Portugal: Richard is er wel uit

Het was ontroerend om te zien hoe Richard en Simone op de sterfdag van zijn vrouw samen zijn trouwalbum doorbladerden. Hij mist naar eigen zeggen alles aan zijn vrouw, maar: “Simone en ik voelen elkaar ook feilloos aan.”

En toen kwam Esther het erf opgereden. Richard: “Leuk vrouwtje, lekker bekkie.” Op zich dus echt wel zijn type, maar zoals huisvriendin Ingrid al constateerde: “De keuze is al gemaakt.”

Dat vindt Richards broer ook: “Simone remt hem af en dat heeft-ie nodig.’

Esther leek aanvankelijk enthousiast, tot ze er achter kwam dat Simone niet Richards schoonzus is, maar haar liefdesrivaal die er al twee weken verblijft en die al drie vrouwen heeft zien komen en gaan. Nadat Esther vertelde niet van koken en zeilen te houden was haar lot wel zo’n beetje bezegeld.

“Ik moet snel eerlijk zijn,” aldus Richard.

Frankrijk: Petra slaat weer eens groen uit

Dat was weer niet zo’n beste timing, de aankomst van Anne-Marie in Frankrijk. Ze viel in een volkomen brak gezelschap na de rock & roll avond ervoor.

Petra sloeg meteen weer groen van jaloezie uit: drie is teveel!

Hans was echter aangenaam verrast door de komst van de aantrekkelijke paardenvrouw. “Anne-Marie mag zeker blijven,” en hij gaf haar tot afgrijzen van Petra en Daisy de mooie logeerkamer die eigenlijk naar een van hun had moeten gaan.

Vonden zij dus, hè.

Petra vermoedde meteen dat zij en Anne-Marie waarschijnlijk niet door één deur kunnen, en Daisy betichtte de nieuwkomer in een moeite door van een dominante houding. Ja, meisjes onder elkaar!

Altijd gezellig.

Anne-Marie lijkt mij een leuk mens en paardrijden kan ze als de beste, bleek uit de ‘testrit’ die ze met Hans maakte.

Weer terug bij de B&B hakte Hans de knoop door en stuurde Daisy naar huis. Twee feestbeesten bij elkaar gaat niet, vindt Hans, en volgens hem heeft ze teveel aandacht nodig.

En, zoals wij allen allang doorhebben, de enige die aandacht opeist, is Hans zelf. Hij is niet van plan die zelf te geven. Hij toont ook geen enkele interesse in het wel en wee van de vrouwen, het draait altijd en uitsluitend om Hans.

En om ‘kleine Hans’, je weet wel, die in zijn onderbroek woont.

Petra, die zichzelf al de vrouw des huizes waant, waarschuwde Anne-Marie fijntjes dat de winters in Dégacnac heel kaal, akelig en eenzaam zijn. Niet dat zij daar zelf een winter heeft doorgemaakt, maar je moet je rivaal natuurlijk wel ontmoedigen.

“Ach,” zei Anne-Marie: “De vraag is vooral: kan ìk met Hans de winter door?”

Toch verzetten ze zusterlijk de paarden in het weiland en bleek later in de manegebak dat Anne-Marie een ware paardenfluisteraar is. Petra is dat niet. Ze deed, hoe goedbedoeld ook, veel verkeerd.

Wat Anne-Marie De Uitspraak Van De Week ontlokte:

“Petra is onbewust onbekwaam.”

Na een debiel tripje met Hans waar de vrouwen geblinddoekt door het oude centrum van een stadje moesten lopen, zaten ze ’s avonds aan de risotto.

Hans waande zich zo te zien als een sultan met een eigen harem. Helemaal toen er een dubbelelpee van Santana werd bezorgd, vooruitgestuurd door een geïnteresseerde dame die ook nog onderweg is.

Daar raakt (kleine) Hans dus enorm opgewonden van.

En Petra? Die sloeg weer gifgroen uit.

Italië: Hans had even geen zin in weer een vrouw

Hé, daar was opeens vrouw numero 5: de wulpse pedicure Denise, die Hans onmiddellijk inschatte als een ‘pittige man, waar ik zeker wat werk aan zal hebben.’

Hans verwelkomde haar op een kribbige manier, want druk druk druk. Libera, die nog steeds niet naar Milaan was opgezouten, scharrelde nog in de keuken rond, het was superdruk op de kwekerij, zijn invalide zus stond op het punt te vertrekken, ze gingen net lunchen, en nou had-ie ook nog een pedicure aan zijn broek hangen.

Ik wil morgen een dag rust, deelde hij meteen maar mee, nadat zus Hanneke weg was.

Leuk voor Denise, die mij trouwens ook niet het toppunt van zen lijkt.

Nadat Hans had gekookt, gingen ze samen in de tuin eten. Op zich een super romantische plek. Maar met Hans?

Even moest ik denken aan de woorden van ons aller astrale Sylvia: ‘Hans is een botte boer,’ want om nou te zeggen dat hij een charmante tafelheer was, nee.

Hij schoof zijn spaghetti haastig naar binnen en stelde Denise nauwelijks vragen.

Zij zei hoopvol dat ze in hem vooralsnog een ruwe bolster, blanke pit ziet.

Geen idee welke kant dit opgaat.

Portugal: Lekker janken met Martijn

Drie was ook teveel in Portugal, en hoe zeer Simone ook haar best deed, Martijn had toch meer oog voor Marian met wie hij lekker ging surfen. Tussen de golven door werd-ie ‘blij van haar ondeugende ogen.’

Het was tijd om een keuze te maken vond hij, en tijdens een rondje met de honden deelde hij Simone op een omslachtige maar lieve manier mee dat het tussen hen niets zou worden.

Daarna veranderde de B&B in een tranendal.

Zowel Martijn, Simone, als zijn ouders hebben gehuild van:

10 tot 11 uur

11 tot 12 uur

12 tot 13 uur

Allemachtig zeg, Simone is niet dood, dacht ik, maar dat is vast onaardig.

Nadat Simone wenend vertrok en wenend werd nagezwaaid, zag Suus haar kans schoon om met Martijn in een park te gaan salsadansen.

Het fysieke contact maakte iets los bij Suus, maar Martijn drukte eventuele horizontale plannen onmiddellijk de kop in door te zeggen dat hij als dansfanaat dat soort aanrakingen wel gewend is.

Op de een of andere manier lijkt Martijn mij niet het warmbloedige type.

En toen kwam ‘tropische verrassing’ Fenna aangereden, een leuke meid die op Bonaire woont en die na Martijns verontrustende mededeling “we hebben van tien tot één gejankt om Simone,” te horen kreeg dat zij voor hem de nr. 1 was van alle kandidaten die hij had uitgezocht.

“Ik wachtte op jou.”

Horen wij daar violen?

Madeira: Wat een heerlijke OSM match!

Ik dacht nog: zeg het niet Tjerk, zeg het niet, maar hij deed het toch. Hij had het over OSM, Ons Soort Mensen; ontwikkeld, hoog opgeleid, in welstand. Daarom, vond hij, paste hij veel beter bij Ted dan het vriendelijke doch wat simpele clowntje Ben.

Iedere relatiedeskundige zal beamen dat een zelfde milieu, opleiding, kortom, een gemeenschappelijke achtergrond, de kans op een succesvolle relatie vergroot, maar dat mag je, geloof ik, niet hardop zeggen.

Tjerk filosofeerde gewoon nog even lekker door over OSM: “Wij verkeren in  andere kringen en hebben nu eenmaal een ander denkniveau.”

Om er aan toe te voegen: “En dat is niet denigrerend bedoeld.”

Tuurlijk Tjerk.

Dat Ben door Ted als mogelijke liefdes kandidaat had uitgekozen, begrijp ik trouwens ook niet. Ze kende de man al, dan wist ze toch dat hij net zo min bij haar past als Piet?

Al is Ben best een leukerd die het hart op de – zo te horen Westfriese – tong heeft:

“Ik ga Ted versieren!”

“Misschien blijf ik wel hiero!”

En, tot afgrijzen van Tjerk: “Ik ga overal mee naar toe!”

“Hij maakt geen schijn van kans,” aldus Tjerk.

Gelukkig (voor Tjerk) mocht Ben niet mee toen Ted Tjerk uitnodigde om samen de honden uit te laten. Twee keurige grijze hoofden, geaffecteerde manier van praten, bereisd, en qua kleding beiden met een voorkeur voor ’s zomers roze. Je ziet ze zo in Aerdenhout bij de groentejuwelier naar binnen stappen.

Zittend op een bankje bekende Ted op z’n Teds, dus doorspekt met Engelse woorden: “Ik vind jou een hele leuke vent. Je bent my taste. My choice. Een lekkere kerel! “

Tjerk helemaal verguld, hier had hij al op gehoopt.

Wauw, een echte OSM-match!

Ondertussen gelooft Ben nog steeds dat hij een kans maakt. Hij heeft ook helemaal niet het gevoel een derde wiel aan de wagen te zijn.

Die Ben.

Frankrijk:  Dirk II heet Jan

In Frankrijk doet Menno nog steeds zijn uiterste best. Hij lacht keihard om elk grapje dat Natasja  maakt, hij veegt, dweilt, poetst, zuigt en kookt.

Vandaag was dat Indische kip, wat mij het ergste deed vrezen voor kip Jos.

Handig, vindt Natasja, Menno is in haar optiek een lieve aardige en vooral pro-actieve man, maar vlinders voelt ze niet.

Ondertussen liet Menno even zien wat al dat sporten hem gebracht heeft. Hij deed een Tom Cruise-achtige stunt op een hoge muur die er – dat moet gezegd – verdraaid spectaculair uitzag.

Die dag kwam er weer een nieuwe kandidaat: Jan.

Deze Jan, die een zweterig stuk kaas had meegenomen, vindt zichzelf lief, gezellig en betrouwbaar.

Hij had zich voor de gelegenheid ‘een beetje aangekleed, maar niet te opgedoft.’

Dat klopte.

Een grijs T-shirt, een short en een paar compleet afgeragde, kapotte slippers.

Je kunt underdressed zijn ook overdrijven.

Eerste indruk van Natasja: “Aardige vent. Beetje mysterieus. Moet veroverd worden, denk ik.”

Dacht het niet.

Jan houdt van rustig aan.

Jan kijkt graag en veel op zijn telefoon.

Jan heeft naar eigen zeggen gewoon veel ‘me-time’ nodig.

Jan zegt ook niet veel.

Jan lijkt de overtreffende trap van Dirk te zijn.

Jan wilde wel gezellig mee boodschappen doen.

In de supermarkt liet hij iedere culinaire suggestie van Natasja in nat zand ploffen met een ‘Mwah, lust ik wel, maar….’

Om het dan weer op een oorverdovend zwijgen te zetten.

“Ik hoop wel dat Jan later op de dag wat meer in zijn energie zit en wat actiever wordt,” zei Natasja.

Jan moet zijn innerlijke vleermuis dus wakker schudden.

Jan zelf: “Wij hebben een goede dynamiek, Natasja en ik.”

Dacht het niet, Jan.

Bij Jan vergeleken steekt Duracell konijntje Menno opeens reuze gunstig af.

Ga maar weer naar huis, Jan.

Veel B&B plezier en tot over een week!

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)