Wat je ook doet en hoe je je ook voelt, je bent pas echt een oud wijf als je kreunt, las Yolan ooit in een boek van Joyce Roodnat. Een zinnig advies, niks mis mee, maar ze moet bekennen dat ze te pas en te onpas kreunt – en niet alleen in bed.
In 2007, ik was nog geen vijftig, kocht ik het boek Een kwestie van lef van Joyce Roodnat. Het stond boordevol tips voor vijftigplusvrouwen maar die leken helemaal niet over mij te gaan. Ik bladerde het wat door, besloot dat ik voorlopig nog niet bij de oudere dames hoorde, verkocht het boek op Marktplaats, weg ermee.
Maar ook met de kop in het zand ontkwam ik er niet aan. De ouderdom drong zich ongenadig aan me op. Op mijn werk werd me een seniorenregeling aangeboden die ik direct omdoopte tot de oudedamesregeling en hooghartig van de hand wees. Van de gemeente kreeg ik een brief waarin ik van harte werd uitgenodigd deel te nemen aan gezellige seniorenwandelingen door het bos. En op de weegschaal kwam steeds meer van mij te staan terwijl mijn bovenarmen akelig gingen lijken op die van mijn moeder. Ik kon er niet meer omheen: ik werd oud. Ineens moest ik denken aan de dame die ik ooit zag bij Dr. Phil. Ze zag er prachtig uit (hing vermoedelijk aan elkaar van de botox) en jammerde dat ze niet oud wilde worden. Dr. Phil keek haar gespeeld verbaasd aan en vroeg: “Why not? It seems so much better than the alternative!” Die zin plopt geregeld in mijn hoofd omhoog als ik wat droevig in de spiegel sta te kijken. En ik moet ik er nog altijd om lachen.
En nu, terwijl ik steeds genadelozer ben overgeleverd aan de tand des tijds, blijkt één tip van Joyce nog steeds in mijn hoofd te hangen: niet kreunen. Wat je ook doet en hoe je je ook voelt, je bent pas echt een oud wijf als je kreunt. Ik weet nog dat ik het toentertijd maar een rare tip vond, maar inmiddels kreun ik aan de lopende band. Niet bij woeste sex, maar gewoon als ik opsta of ga zitten. Als ik iets van de bovenste plank van de kast pak of juist van de onderste. Als ik ’s ochtends mijn bed uitstap en er ’s avonds weer in ga liggen. Ik kreun te pas en te onpas en schrik er steeds weer van. Sorry Joyce, ik kan het niet helpen.
Lees ook Mannen, let op: 20 redenen waarom ouwe fietsen lekkerder rijden
