Acteur Hans Dagelet (79) lijkt maar niet echt ouder te worden. Hij is nog steeds razend knap, sexy en swingend. Hij gedraagt zich als een jongetje, lekker dwars en kan kinderlijk jaloers reageren als zijn vrouw op pad gaat met andere mannen. “Ik kan het dan niet laten om iets giftigs te zeggen. Dan denk ik bij mezelf: hou op man!”
Stella Bergsma ging bij Hans langs:
Hij blijkt mijn buurman te zijn, die bij me om de hoek woont in een van de meest kunstzinnige huizen die ik ooit zag. Mijn eigen woning, een straat verderop, lijkt een muffe kantoortuin in vergelijking met dit creatieve kijkpaleis. In ieder hoekje hangt een schilderij, staat een aparte kast of ligt een muziekinstrument. Hij kan ze nog allemaal bespelen ook! Als ik binnenkom, staat er jazzmuziek op. Hans Dagelet maakt koffie voor me in zijn kleurrijke keuken, neemt tegenover me plaats aan een knalrode tafel en begint meteen te praten.
“Mijn zus was laatst zo boos op me.”
Jij bent niet echt iemand waar je de waarheid uit moet rammen, geloof ik!
“Nee, ik vertel altijd alles. Omdat ik geen geheimen heb.”
Waar was ze zo boos over?
“Ik had in een interview in de krant, de Stentor, dingen over vroeger gezegd, over onze ouders. Dat hoort ze van kennissen en dan krijg ik een woedend appje. Dat vind ik zo jammer. Ik heb maar een zus. Dan hoop je dat je elkaars hand kan vasthouden, elkaar in de ogen kan kijken. Maar het is een andere wereld. Ze heeft alles vroeger heel anders beleefd dan ik. Ik heb het er wel een keer met haar over gehad. In een persoonlijk gesprek, dat was mooi vond ik. Toen moesten we allebei huilen. Maar daar is het bij gebleven.”
Wat vertel je dan in zo’n interview?
“Nou, gewoon wat er gebeurd is.”
Was het zo erg wat je ouders hebben gedaan?
“Ze hebben niets ergs gedaan, het is heel tragisch geweest.”
En dat vind je zus te pijnlijk?
“Dat denk ik. Ze zit nog steeds in de ontkenningsfase. Ik heb haar vanochtend heel vroeg geappt dat ik nog wel een gesprek met haar zou willen hebben, één op één. Om uit te leggen wat ik bedoel.”
En?
“Nog geen antwoord. Ze denkt dat ik aandacht wil door te zeggen wat ik zeg. Maar dat is het niet. Ik krijg aandacht genoeg. Ik schaam me gewoon niet. Ik denk ook altijd: iedereen zit met dingen, gigantische problemen. Nou, zo’n verhaal, daar kun je je aan spiegelen. Misschien heb je er wat aan als lezer. Dat heb ik met schrijven ook. Dat ik precies opschrijf wat ik denk. Mijn drive als ik dingen maak is de hypocrisie ontmantelen. Net als waar ik tegenaan loop bij mijn zusje.”
Verder lezen?
Het hele swingende, smeuïge interview van Stella met Hans vind je in de Saar die nu in de winkel ligt. Nooit meer iets missen? Neem een abonnement!
Foto: Ellen van Bennekom
