Kijk naar al die glamoureuze jonge moeders op Instagram en je vraagt je af: sinds wanneer is het moederschap een soort religie? Waarom doen veel vrouwen alsof het een baan is? En waarom zijn ze niet financieel onafhankelijk?
Ik heb gewerkt vanaf mijn zeventiende, altijd vijf dagen in de week. Mijn dochter heeft drie kinderen en daarnaast een volledige baan. Zoals ik haar heb geleerd. Omdat dat belangrijk is voor haar onafhankelijkheid. Omdat ik vond dat mijn eigen moeder mij en mijn zussen het verkeerde had geleerd. Hoewel mijn oudere zussen alledrie hebben gewerkt, hielden ze daar stante pede mee op toen ze gingen trouwen. Ik heb een van mijn zussen eens gevraagd waarom ze niet doorgegaan was met werken. Ben je gek, zei ze, dat zou een blamage zijn geweest voor mijn man. Iedereen zou denken dat hij zijn gezin niet kon onderhouden van zijn salaris.
Als jongste van het gezin groeide ik op in een andere tijd dan mijn zussen. Toen ik zelf trouwde was er geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht dat ik zou stoppen of minderen met werken en ik heb er bij mijn dochter ingeramd dat zij dat ook niet moest doen. Die tijd was voorbij, dacht ik. Verbaasd was ik dan ook om te lezen dat nog steeds vier op de tien Nederlandse vrouwen niet economisch zelfstandig is. En dat de meeste vrouwen die werken, dat doen in deeltijd.
Het blijkt dat veel vrouwen de noodzaak van financiële onafhankelijkheid niet voelen. Zij zijn tenslotte samen met een man en dat verbond is voor altijd. Dus als hij genoeg verdient om de schoorsteen te laten roken, waarom zou zij zichzelf dan moeten kunnen bedruipen? Na bijna vijftig jaar werken en me inzetten voor de onafhankelijkheid van vrouwen, kijk ik hiernaar met starre verbijstering. Het is alsof ik in een tijdmachine bent gestapt.
Mijn dochter vertelt mij dat geen enkele van haar vriendinnen fulltime werkt. Dat willen ze niet, of dat vinden ze niet nodig. 33.8 procent van de huwelijken loopt uit op een scheiding. Dat is een statistisch feit. Maar daar denken de jonge vrouwen van tegenwoordig liever niet aan. Zij steken liever hun kop in het zand en bekostigen van de centjes die ze verdienen met hun baantje voor erbij de leuke extraatjes. Behalve dat ze daarmee werk en inkomen bagatelliseren, zetten ze daarmee zichzelf ook weg als een extraatje of een erbij-tje.
Als je dat hardop zegt word je bijkans gelyncht. Deze vrouwen doen namelijk wel degelijk belangrijk werk: zij zijn namelijk echtgenote en moeder. En dat is tegenwoordig ook een professie. Kinderen opvoeden, het moederschap, is een cultus geworden, een nieuw soort religie die dwingende eisen oplegt aan vrouwen en hen blijkbaar aanzien des persoons verschaft. En de solidariteit voor werkende vrouwen die onafhankelijk en gewoon realistisch zijn over de grilligheid van het leven, is steeds verder te zoeken.
Mijn dochter is een paar jaar geleden gescheiden. De enige reden dat ze niet in financiële problemen is gekomen is dat ze haar eigen broek en die van haar kinderen kon ophouden. Ze heeft haar ex-man nooit hoeven vragen om alimentatie of de overheid om zielige-vrouwen-subsidies. Ze was de eerste van haar vriendinnen van wie de relatie op de klippen liep, maar zeker niet de laatste. Om zich heen ziet zij meer huwelijken stranden en degenen die er altijd berooid vanaf komen zijn haar vriendinnen, nooit hun mannen.
En daar staan ze dan, met hun kinderen aan hun rokken, een lege portemonnee en een ex-man die opeens financieel niet meer zo vrijgevig blijkt te zijn. Dát is het leven, dát is de realiteit. En dan vraag ik me toch af of die vrouwen zich niet voor hun kop slaan. Want al die extraatjes vonden de kinderen vast leuk. Maar groot worden ze er niet op.
Lees ook: Mijn dochter van 27 wil ALLES en daarom doet ze NIKS
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
