Els heeft zelf een fantastische huisarts die ze blind vertrouwt, maar o wat kan ze woedend worden als ze hoort dat iemand ernstig ziek is omdat de dokter het onnodig vond een patiënt door te verwijzen. “Dokter, zolang u geen röntgenogen hebt, kunt u echt niet zien of dat knobbeltje kwaadaardig is.”
Voorbeeld 1. Het zusje van een collega. Veertig jaar, twee kleine kinderen, hartstikke moe, al maanden. “Ach mevrouwtje, u hebt een druk gezin, een zware baan, nogal logisch dat u moe bent”, bleef haar huisarts maar zeggen. In twee jaar sleepte ze zich acht keer naar de huisarts omdat ze uitgeput was. En vanwege knobbeltjes in haar borst. Die knobbeltjes, sprak de dokter in al zijn wijsheid, waren fibroadenomen: ovalen knobbeltje die lichtjes bewogen kunnen worden. Volkomen onschuldig, dat wist-ie zeker. Toen de vrouw eindelijk met haar vuist op tafel sloeg en riep dat ze niet de spreekkamer zou verlaten zonder doorverwijzing, was het te laat. De kanker had zich al uitgezaaid en flink ook. Ze heeft nog twee jaar geleefd en toen ging ze dood. Aan haar graf stonden haar man en twee kinderen van tien en twaalf, de huisarts praktiseert nog steeds.
Voorbeeld 2. Een goede vriend van mijn zus. Ook een veertiger, ook een gezin en zware baan, ook hartstikke moe. Zijn huisarts wuifde zijn klachten weg. Hij was zo moe omdat-ie onder hoogspanning stond op zijn werk. Logisch toch? Geen bloedonderzoek, geen doorverwijzing, nada. Na anderhalf jaar werd de man ernstig ziek naar de eerstehulppost van het ziekenhuis gebracht. Te laat. Kanker, uitgezaaid, binnen twee weken dood.
Voorbeeld 3. Een goede vriendin. Stond regelmatig bij haar huisarts op de stoep vanwege een knobbeltje in haar borst. Werd elke keer opnieuw gerustgesteld. Vorige week meldde ze zich voor de zoveelste keer: het knobbeltje was een soort appel geworden. Na flink aandringen, verwees de dokter haar door. Gisteren kreeg ze de uitslag. De knobbel/appel is bijzonder kwaadaardig, de kanker is al uitgezaaid, ze kunnen nog niets zeggen over haar vooruitzichten maar hebben haar verzekerd dat haar een zwaar medisch traject staat te wachten.
Drie mensen die de pech hadden een huisarts te hebben die denkt dat-ie röntgenogen heeft. Dat hij aan de buitenkant kan voelen dat een knobbeltje niets voorstelt. Dat ernstige vermoeidheid komt van een stressvolle baan. Prima, laat het hem maar denken, maar neem het heft in eigen handen. PIK HET NIET. Neem een andere huisarts, sla met de vuist op tafel, kom voor jezelf op. Want het is toch godgeklaagd dat er nog steeds mensen sterven vanwege een arrogante, luie dokter die denkt dat-ie God is.
Lees ook: Mijn man heeft het aan zijn prostaat, maar vertikt het naar de dokter te gaan
