Heerlijk op zondagmiddag in je eentje naar de film. En dan een paar uur lang kan ontsnappen aan de harde werkelijkheid. Tenzij er een man naast je komt zitten die je in drie minuten een depressie bezorgt.
Het is druk. Er zitten mensen naast, voor en achter me en nu schuift ook rechts van mij een man aan. Hij is alleen, net als ik. En heel oud. Dat ik zie ik aan zijn grijze, borstelige wenkbrauwen, de haren die uit zijn oren groeien en zijn wat frêle gestalte. Tachtig schat ik hem. Aardige man. We praten wat over films en ik zeg dat ik niet zo van Aziatische cinema houd. ‘U ziet liever westerse films,’ concludeert hij.
Dat woordje u maakt mij wrevelig. Ik wen er maar niet aan dat mensen mij u noemen. Daar is het ook veel te gezellig voor in dit filmhuis. Het maakt het gesprek meteen ongemakkelijk. ‘Mijn vrouw en ik zijn laatst naar een film over Chet Baker gegaan. Maar dan moet je wel een beetje jazzy zijn. Bent u dat?’
O god nee.
‘U houdt meer van klassiek?’
‘Nou, niet per se,’ antwoord ik. Uit welke eeuw komt die man? Ik zie hem zoeken naar een onderwerp. ‘Mijn vader kwam al in deze bioscoop in 1946’, help ik hem.
‘Ach, hoe oud was hij toen?’
‘Ik denk een jaar of achttien.’
‘Dan ben ik dus jonger dan uw vader,’ stelt hij tevreden vast. ‘Leeft uw vader nog?’
‘Niet meer.’
‘Wij zijn er nog! Zegt u dat ook wel eens?’
‘Nooit. In die levensfase ben ik nog niet.’
‘Oh, u bent nog niet zo oud, wilt u zeggen?’
Ik wil even helemaal niks meer zeggen. Wat denkt die man? Zie ik er zo hoogbejaard uit? ‘Ik ben in een goed jaar geboren,’ pikt hij het gesprek weer op. ‘Volgens het Chinese teken dan. Ik ben een Waterpaard. Dat staat voor succes. Klopt, ik ben mijn hele leven succesvol geweest. Het is heerlijk nu oud te zijn en te genieten van alles, vindt u ook niet?’
Nee, dat vind ik niet. Ik wil gillen, maken dat ik wegkom, maar ik zit ingeklemd tussen mensen die ik niet ken en de reclame is begonnen. ‘Zover ben ik nog lang niet,’ bijt ik van me af. ‘Ik ben volop aan het werk en dat moet ik nog heel lang doen.’
‘O, werkelijk?’ Hij klinkt stomverbaasd. Verbeeld ik het of ruik ik oudemannenlucht? Ja, ik ruik oudemannenlucht. De ouderdom zit naast mij – misschien wel in mij. En nee, daar is geen ontsnappen aan.
Lees ook: Ik wil alleen een eerstekeusman
