Frederique (51) en Suus (53) zijn al jarenlang vriendinnen. Ze delen lief en leed. Toen Suus’ vriend er vorig jaar, na een huwelijk van tien jaar, vandoor ging, ving Frederique haar op. Maar toch ging er iets langs haar heen. Suus wilde namelijk een tijdlang uit het leven stappen…en Frederique had geen idee.
“Na een relatie van vijftien jaar (waarvan tien jaar huwelijk) besloot Suus’ man Philip er van de ene op de andere dag een einde aan te maken. Hij zei het met droge ogen: ‘Suus, het zit er niet meer in. Ik wil alleen verder’ en hij vertrok. Vol ongeloof bleef Suus achter; ze dacht eerst nog dat hij wel terug zou komen. Dat hij gewoon goed na moest denken en dan zou inzien dat hij haar nodig had. Maar dat gebeurde niet. Philip betrok een appartementje en bleef bij zijn besluit. Hij had geen nieuwe liefde, zei hij, hij zag het alleen niet zitten om samen met Suus oud te worden. Een keiharde mededeling. Tot dan toe hadden Suus en Philip namelijk het ideale huwelijk gehad. Iedereen dacht dat er geen beter stel bestond dan zij, inclusief Suus zelf.
Suus zat compleet aan de grond. Ik probeerde haar zo goed mogelijk te steunen. Ging vaak ’s avonds bij haar langs, vroeg haar te logeren in de weekenden, betrok haar bij mijn gezinsleven (ze heeft zelf namelijk geen kinderen) en dagelijks gingen meerdere app-berichten heen en weer. Natuurlijk waren de eerste maanden loodzwaar, vanwege het verdriet, maar ook vanwege alle praktische zaken rond de scheiding die Philip allemaal zo snel mogelijk geregeld wilde hebben. Toch moet ik zeggen dat we ook regelmatig flink gelachen hebben om het bizarre van de hele situatie. Speculerend over de achterliggende redenen van Philip, z’n eventuele nieuwe vriendin of dat hij toch misschien erachter was gekomen dat hij op mannen valt.
Na een halfjaar dacht ik te merken dat de ergste schok achter de rug was, omdat Suus wat minder contact zocht dan we in de maanden ervoor gewend waren. Ze zei vaker, als ik haar uitnodigde om bij ons te logeren, dat ze het prima vond om lekker alleen thuis te zijn en we spraken ook niet meer zo vaak af als in het begin. Nog steeds zagen we elkaar trouwens gemiddeld één keer in de week. Dan gingen we een hapje eten en werd er ook weer eens over andere dingen gepraat dan het vertrek van Philip. Ik dacht werkelijk dat het best aardig ging. Ik onderschatte haar pijn echt niet, maar het lag minder aan de oppervlakte en daaruit concludeerde ik dat ze verder kon en wilde gaan.
Niets was minder waar, kreeg ik pas een aantal weken geleden te horen. Suus heeft een jaar lang met zelfmoordgedachten rondgelopen. Zo ongeveer vanaf het plotselinge vertrek van Philip tot aan de dag dat ze zelf besloot dat ze toch maar eens een psycholoog moest opzoeken. Suus vertelde me, toen ik kwam eten bij haar thuis, dat ze elke dag bezig was met het plannen van haar dood.
“Maar je leek best vrolijk! We lachten toch ook best veel?”, vroeg ik Suus. Ze beaamde dat en zei: “Ja, dat klopt, dat was zeker niet nep, maar ik dreef op andere mensen. Ik kon alleen vrolijk zijn met hen. Zodra ik thuis was, in mijn eentje in dat grote huis, zonder toekomst met Philip, voelde ik me zo naar en depressief…dan had ik echt totaal geen zin meer in het leven. Er waren dagen dat ik gewoon de hele dag mijn bed niet uitkwam en dacht: “Ok, als het morgen niet beter is dan maak ik er een einde aan.”
Of het het lot was of gewoon toeval, maar Suus liep een jaar na het vertrek een psycholoog tegen het lijf bij wie ze in haar dertiger jaren een paar keer geweest was. “Kom weer eens een keertje langs, als je behoefte hebt”, zei deze vrouw. Het duurde zeker nog een maand voordat Suus de moed bij elkaar had geraapt. Maar godzijdank: ze ging.
Ik blijf het moeilijk vinden dat ik niets gezien heb. Niet heb doorgevraagd toen Suus minder contact maakte en vaker thuisbleef. Dat ik niet belde als er geen antwoord op een appje kwam. Volgens Suus moet ik het mezelf niet verwijten. “Jij bent er altijd voor me geweest, maar je was niet verantwoordelijk voor me”, blijft ze maar zeggen. Het voelt anders, maar ik probeer altijd lering te trekken uit de dingen die ik meemaak: een volgende keer zal ik beter opletten.
Loop jij rond met zelfmoordgedachten? Bel 0900-0113
Wil jij weten waar je op kunt letten als iemand in je omgeving suïcidaal is? Doe de online training van stichting 113 zelfmoordpreventie en leer hoe je alert kunt zijn op signalen van naasten, hoe je naar zelfmoordgedachten kunt vragen en hoe je de ander kunt wijzen op mogelijkheden voor hulp.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
Dit artikel is geschreven samen met 113 Zelfmoord Preventie maar de inhoud is 100% van ons. Hier lees je alles over ons advertentiebeleid.
 en Suus (53) zijn al jarenlang vriendinnen. Ze delen lief en leed. En toch merkte ze niet daar haar vriendin dood wilde.){kind=link}