Fiore Mio (vanaf a.s. donderdag in de bioscoop) is de debuutfilm van de schrijver Paolo Cognetti (het bekroonde boek De Acht Bergen). Hij neemt ons mee naar de Monte Rosa, een berg in de Italiaanse Alpen, die al het onderwerp was van vijftal van zijn boeken. De schrijvende regisseur gidst ons zelf door de schitterende omgeving en ontmoet bewoners, die hij laat getuigen over het leven daar hoog in de bergen, de klimaatopwarming en de schoonheid van de natuur. We zien monumentale landschapsbeelden met de innemende muziek van Vasco Brondi.
We belanden samen met Cognetti en zijn onafscheidelijke hond Laki in een yogaresort annex natuurherberg, waar de uitbaatster hem vertelt hoe yoga haar leert om te gaan met haar geïsoleerde bestaan hoog in de bergen.
Op verder tochten ontmoet Cognetti steeds weer mensen met mooie verhalen over waarom zij kozen voor de eenzaamheid en de schoonheid van het werken en leven in veraf gelegen berghutten. Voor de nodige humor en een gigantische portie warme menselijkheid zorgt Sete, een Nepalese sherpa, die op de Mount Everets werkte, maar op leeftijd ermee stopte om in leven te blijven. Zijn relativerende humor is heerlijk!
Cognetti is dit filmische avontuur aangegaan, omdat hij zelf in een berghut woont, en tot zijn schrik erachter kwam dat hij geen water meer uit zijn kranen kwam. Hij trok op zoek naar de bron en dat bleek een gletsjer te zijn, die snel smelt. En zo stipt deze film de klimaatcrisis aan.
Fiore Mio dompelt je volledig in de schitterende natuur van bergen, sneeuw en gletsjers en laat je bewust worden wat het is een nederig mens te zijn in de imposante natuur.
En wat ben ik gaan houden van die liefleuke hond Laki, die zijn baasje, hoe gevaarlijk dan ook, altijd trouw volgt. Heerlijke film voor een tachtig minuten lang superzengevoel!
TEKST KATHLEEN WARNERS
