Filmrecensent Kathleen Warners gaat wekelijks naar premières van de nieuwste films. Voor SAAR deelt ze sterren uit. Weet jij ook meteen of het de moeite waard is om een tripje naar de bios te plannen. Deze week: The Lost Daughter en Gogo.
The Lost Daughter
Een prachtige film, met actrice Olivia Colman, die de succesvolle, maar ook gekwelde moeder Leda Caruso speelt.
Leda is een gescheiden vrouw van middelbare leeftijd, die professor in Italiaanse linguïstiek is. Ze heeft twee dochters, Bianca van 25 jaar en Martha 23 jaar.
Tijdens een strandvakantie op een Grieks eiland raakt Leda geobsedeerd door een jonge moeder (Dakota Johnson) en haar dochter Elena. Ze is jaloers op hun liefdevolle relatie, die haar doet herinneren aan haar moeizame relatie met haar eigen dochters.
Leda wordt overweldigd door geheimen uit haar verleden en heftige herinneringen aan het moederschap, waar ze op jonge leeftijd mee te maken kreeg. Na een impulsieve actie belandt ze in de onheilspellende wereld van haar herinneringen, waarin ze keuzes heeft gemaakt waar ze nu spijt van heeft.
The Lost Daughter is een film die gaat over de verantwoordelijkheid van het moederschap. Olivia Colman vertegenwoordigt het moederschap in al haar facetten. Zij heeft mij zeer geraakt! De film staat vanaf 31 december ook op Netflix.
Aantal sterren: ★★★★
Gogo
De 94-jarige Gogo was analfabeet, maar besloot op haar 90ste toch naar de basisschool te gaan. Zo werd ze het oudste schoolmeisje van de wereld.
Gogo, die eigenlijk Priscilla Sitieni heet, groeide op in Kenia en is nooit naar school geweest. Haar vader vond het belangrijker dat ze voor de dieren ging zorgen. Waarom zou een meisje naar school moeten gaan? Gogo was haar hele leven een analfabeet, totdat ze op 90-jarige leeftijd besloot om tóch naar school te gaan. Ze had toen inmiddels 54 achterkleinkinderen en ze wilde laten zien dat het belangrijk is om naar school te gaan.
En zo werd Gogo het oudste schoolmeisje ter wereld. In haar schooluniform zit ze dagelijks in de schoolbanken samen met heel veel vrolijke basisschool leerlingen. Ondanks de armoede in het dorp, zijn de kinderen enthousiast en stralen ze aanstekelijke blijheid uit. Het is niet moeilijk om van de dappere en doortastende Gogo te gaan houden.
Gogo is een pseudo-documentaire die met veel liefde gemaakt is. Het is niet een film waarvan ik zeg: die mag je niet missen, maar als je zin hebt in een feelgood film, is het zeker een aanrader.
Aantal sterren: ★★★
