Zoals altijd is regisseur Ken Loach begaan met het lot van de minst fortuinlijken. In zijn nieuwste film zien we in Noord-Engeland een dorp met één café genaamd The Old Oak, dat gerund wordt door de vriendelijke bareigenaar, die door iedereen TJ wordt genoemd.
The Old Oak – release 21 december
Het dorp was vroeger levendig, maar na het sluiten van de mijnen zijn veel bewoners vertrokken naar steden, waar ze weer werk konden vinden. De mensen, die in het dorp zijn achtergebleven zijn arm en enigszins verbitterd. Alle openbare gebouwen, zoals de kerkruimte en het dorpshuis zijn gesloten en de enige plek om elkaar te treffen is het cafe The Old Oak. En dan verschijnt op een dag een busje met Syrische vluchtelingen. Deze twee families worden niet bepaald gastvrij ontvangen door het dorp. Eén van de vluchtelingen is een jonge vrouw genaamd Yara, en omdat ze redelijk goed Engels spreekt wordt zij de tolk van Syriërs.
In het café wordt door een groepje stamgasten enorm racistisch geroddeld over de nieuwe bewoners. Zo zeggen ze dat het niet eerlijk is dat deze groep een huis toegewezen heeft gekregen en dat de vakbond hen helpt met tweedehands kleding en speelgoed. De originele bewoners vinden dat hun dorp besmet wordt door de vluchtelingen.
Gelukkig denkt onze kroegbaas TJ daar veel genuanceerder over en hij gaat samen met de Syrische Yara een integratieplan bedenken voor de lieve vrede.
In de meeste films van Ken Loach loopt het slecht af met de misbedeelden, maar in deze (helaas) zeer actuele film is er gelukkig een iets minder negatief einde. Het is een ongewone, maar wel mooie indringende Kerstfilm.
★★★ 1/5 sterren
