Haar man kleineerde haar en verliet haar van de ene dag op de andere. Toen ontmoette Fie (55) haar grote liefde Carl (62): “Mijn vrienden vinden dat ik met hem moet breken, maar ik hou zielsveel van hem.”
“De corona-lockdown was hels. Ik kon Carl niet zien, niet aanraken, niet kussen. Drie maanden moest ik het doen met een appje of belletje. Carl zat met zijn vrouw in quarantaine – ze zijn allebei zestigplusser, longpatiënt en ook nog eens te zwaar. Ik miste hem verschrikkelijk. Zo lang waren we nog nooit gescheiden geweest.
We hebben al veertien jaar een geheime relatie. Carl heeft me geheeld, zeg ik altijd. Ik kom uit een slecht huwelijk, mijn man kleineerde me aan alle kanten. Ik ben van nature een pleaser, maar in zijn ogen kon ik niks goed doen. Toen hij me van de een op andere dag in de steek liet, bleef ik achter met een dochter van elf.
En toen was daar Carl. Niet knap, kaal, te dik. Het is zijn uitstraling die hem sexy maakt, en zijn levenskennis. Met veel liefde en geduld heeft hij me geleerd van mezelf te houden. Bij hem voel ik me veilig. Dankzij Carl kan ik zonder remmingen genieten van seks. Ik houd zielsveel van hem en ben intens dankbaar dat we een relatie hebben. Hij is mijn therapeut, mentor en coach.
Carls vrouw wil geen seks meer en vindt het goed dat hij vreemdgaat, mits hij het discreet doet. Volgens Carl verlangt elke man naar drie typen vrouwen: een echtgenote, een maatje en een minnares. Hij beweert dat er nauwelijks vrouwen zijn die alle drie rollen kunnen vervullen. Onzin lijkt me, maar Carl houdt zich aan zijn huwelijksgelofte.
We sturen elkaar wel honderd appjes per dag, maar slapen slechts één of twee keer per maand samen. Mijn vrienden vinden dat ik met hem moet breken, maar als ik in zijn armen lig, hij iets lekkers voor me kookt of simpelweg de vuilniszak buiten zet, weet ik dat ik dat nooit zal kunnen.”
