OK Boomer en Don’t be a Karen – het leek even grappig, maar toen Monica zich er echt in ging verdiepen, realiseerde ze zich wat een goed punt de jongeren van nu hebben. Er is een revolutie gaande en Monica had het niet door.
Ik heb iets gemist. Er heeft zich een revolutie voltrokken en ik had het niet door. We hebben ontzettend gelachen toen de term OK Boomer voorbij kwam. Nog leuker werd het toen Don’t be a Karen erbij kwam. Hilarisch dat die jonge mensen een nieuwe term voor ons hadden verzonnen. Voor wie ook dat gemist heeft: Boomer en Karen staan voor iedereen boven de veertig die wit is, een koophuis heeft, hetero is en nog vast zit in een klassiek wereldbeeld waarin iedereen gelijke kansen heeft, iedereen wit en getrouwd is en iedereen vanzelf een pensioen krijgt.
Een wereld dus, die niet meer bestaat, maar wij hebben dat niet door.
Die revolutie dus, die komt van de jonge mensen. Zij strijden voor een inclusieve samenleving, waar voor iedereen plek is (behalve dan voor Boomers). LBGTQ, Black Lives Matter. Tot daar had ik het begrepen.
Maar het gevoel zit veel dieper dan dat. De wereld waarin tieners en twintigers nu opgroeien, is zo anders dan de wereld waar wij vandaan komen. Met een beetje mazzel hebben wij een koophuis en een pensioen (sommigen hebben zelfs een pré-pensioen!!), daar denkt bijna niemand over na, zo vanzelfsprekend is het, maar niet voor die generatie.
Het begint al met de huizenprijzen. De dochter van een vriendin eind 20 wil met haar vriend een huis kopen in Amsterdam. Ze hebben een goed vast salaris, maar toen er een huis van € 425.000 op de markt kwam, ging dat weg voor € 605.000. Ze hebben al hun spaargeld toen bij elkaar geschraapt, want zonder cash kom je gewoon niet meer tussen. Toen hadden ze € 80.000 eigen geld en konden ze weer een poging wagen. Nu werd er €440.000 gevraagd, ze boden €620.000. wat denk je? Het werd verkocht voor €640.000! Allebei de keren was dat aan een belegger, die het zo cash op tafel kon leggen.
Een hele generatie worstelt nu hiermee. Amsterdam is natuurlijk duur, maar in Deventer is de gekte ook al toegeslagen. De woningmarkt komen ze misschien wel niet meer in, en zo kunnen ze nooit meedoen aan de property ladder. En deze twee hadden tenminste nog dat eigen geld.
En dan is er nog klimaatverandering en de uitputting van de aarde in zijn algemeenheid waarmee deze generatie moet gaan dealen. Allemaal ellende die wij en de generatie voor ons voor ze hebben veroorzaakt. Ze eten nauwelijks vlees, proberen zuivel af te zweren om deze aarde te redden.
Ze kunnen niet eens meer zonder schuldgevoel een kinderwens hebben. De dochter van een andere vriendin is gek op kinderen, wil het liefst een groot gezin, maar ze voelt heel sterk dat ze het bij één kind moet houden omdat je het gewoon niet meer kan maken om veel kinderen te hebben. Wat een last is dat!
En wij maar in onze koophuizen ons al vleesetend naar ons pensioen toewerken. Ik wou maar zeggen: lieve, jonge mensen, ik wens jullie heel veel moed en strijdlust toe. Ik zal zo veel mogelijk met jullie meestrijden, waar ik nog kan. Maar het grote gevecht is aan jullie. En namens deze Karen: het spijt me verschrikkelijk.
