Esther haar auto moet naar de keuring. Altijd weer een stressmomentje, want ze heeft precies niets met auto’s. Sterker nog: ze verandert in een zwakbegaafde bosbes als er eentje in de buurt is.
De zomer staat voor de deur en dat betekent: tijd voor de jaarlijkse APK. Altijd weer een moeilijk moment. Want: praten met garagemensen. Over autozaken. En ik haat autozaken. Ik doe nog liever mijn belastingaangifte of ik maak de gft-container schoon dan dat ik met een garage over autozaken praat.
Het ding is, mijn auto is inmiddels op leeftijd. Tweeëntwintig jaar oud is hij – of zij, hoe genderneutraal is een auto eigenlijk? – en er mankeert elk jaar wat meer aan. En kijk, als het dan gaat over ruitenwissers of het profiel van mijn banden, dan volg ik het allemaal nog wel. Maar zodra de garagemensen beginnen over v-snaren, bougies of andere dingen die mij meer aan muziek doen denken (electric-bougies?) dan aan auto’s, haak ik af. En dan kun je me dus alles wijsmaken.
Het is net als met de schoorsteenveger. Die vent – sorry, dit zijn echt altijd mannen! Ik heb echt nog nooit een vrouwelijke schoorsteenveger gezien – staat daar een beetje Dick Van Dyke op mijn dak te doen en roept dan ad random dat de halve schoorsteen is ingestort. Kan hij wel ff fixen natuurlijk, kost maar € 300,- euro. Nou, zie dat maar eens te controleren. Op je dak.
Afijn, dat gevoel heb ik met auto’s en APK ook altijd. Ik snap het niet en kan het niet controleren. Gelukkig zit ik bij een goede garage met fijne garagemensen – dus zo heel erg opgelicht voel ik me meestal niet – maar echt, die APK-gesprekken vind ik gewoon niet chill.
Het ding is, auto’s en ik matchen gewoon niet. Want het gaat niet alleen schonkig tijdens de APK maar ook in andere settings. Ik bedoel, oké, ik ben niet zo’n goede chauffeur, maar dat is niet zo bijzonder. Er zijn er wel meer die rijden alsof ze hun rijbewijs bij een pakje boter gekregen hebben. Maar er gebeuren altijd rare dingen als ik in de buurt van een auto ben. Beetje Twighlight Zone zelfs. Zo zat ik al eens klem in de wasstraat, zoog ik een keer (ook in de wasstraat) mijn eigen autosleutels op (echt super gênant om daar iemand bij te halen), reed ik een benzinepomp aan en denk ik altijd dat ik de navigatie ‘snap’ waardoor ik steevast verkeerd rijd. Herkent iemand dit? Dat je denkt: ‘O wacht, ze zegt dus X maar bedoelt Y… dus ik ga Z…’ Iemand? Nee? Dacht ik al.
Nu ik er zo eens over nadenk, het ging eigenlijk al mis vóórdat ik een eigen auto had. Ik ben namelijk eens bij de verkeerde man (in de verkeerde auto) gestapt. Die stopte voor de ingang nét toen ik dropjes was gaan kopen bij de pomp, ik stapte in en zag prompt een vreemde vent achter het stuur. Schrikken joh! (Mijn toenmalige vriend: ‘Wat deed jij nou?!’ Ik: ‘Dat was ook een blauwe Peugeot!’ Vriend: ‘Ik heb een zwarte Audi!’ Ik: (…).) Kennelijk verander ik in een zwakbegaafde bosbes als er een auto in de buurt is.
Zó erg is het daarna gelukkig nooit meer geworden. Ik stap nu al jaren bij de juiste man in de juiste auto. En zolang hij rijdt, gaat alles prima. Hij ‘bondt’ namelijk wél met zijn auto (iets met verwantschap denk ik; mooi van buiten, ingewikkeld van binnen). Hij is niet onzeker en onthoudt wél aan welke kant de tankdop zit. Maar ja, hij heeft weer andere dingen die hij niet snapt. Mij bijvoorbeeld. En waarom ik toch altijd probeer hém de APK voor mijn autootje te laten regelen. Bijvoorbeeld in ruil voor de belastingaangifte. Of het schoonmaken van de gft-container.
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
