Wat doe je als je bij het bedden verschonen een condoom uit het bed van je tienerdochter haalt? Esther (48) vond het ongemakkelijk, maar ze sprak haar dochter erop aan. “Deze viel uit je bed!”, zei ze enthousiast. Haar dochter begon te lachen.

Geschreven door: Esther Vuijsters 

Ik kom op zolder met mijn armen vol schone was. Normaal laat ik de dame zelf haar bed opmaken maar ach, ze is op school. En ik ben toch bezig. Ik mats haar wel even. Ik wapper het dekbed eruit en haal de hoes van het matras. Er valt iets op de grond. Een opgerold plastic rondje met een dikke rand en bovenop een tuutje.

Onvermijdelijke situaties

Het ding met opgroeiende kinderen is dat er onvermijdelijk situaties komen die je liever had vermeden. Hoe normaal en gezond ook, sommige dingen kun je – uit respect voor elkaar –  beter gescheiden houden. En dat valt soms niet mee, als je in hetzelfde huis woont.
Ik staar naar het plastic rondje en het rondje staart terug. Hoe confronterend ook, we hebben elkaar gezien, we kunnen elkaars aanwezigheid daar op die zolderkamer niet meer ontkennen. Maar ik ben wel in de war. Om te beginnen is het ding nogal klein. Het lijkt meer op een opgerolde ballonnenhals dan op een condoom. Maar ja, weet ik veel, misschien zijn die dingen tegenwoordig kleiner en rekbaarder? Ik heb al honderd jaar een Mirena, mij kun je alles wijsmaken. Bovendien: is alles tegenwoordig niet kleiner? Computers, gezinnen, het tropisch regenwoud. Maar ook de kleur van het ding is anders. Het plastic is melkachtig wit, de kleur van chirurgische handschoenen. 

‘Dit vond ik in je bed!’

Ik sta nog steeds te staren als ik beneden de deur hoor. En omdat ik weet dat ik het anders toch niet uit mijn hoofd kan zetten, rol ik het tuutje over mijn vinger en loop naar beneden. ‘Hoi!’ zeg ik, en ik steek mijn omhulde vinger in de lucht. ‘Dit vond ik in je bed!’ Dochter schiet in de lach. ‘Weet je wat dat is?’, vraagt ze. Enigszins opgelucht door haar reactie schud ik mijn hoofd: ‘Een vingercondoom.’ Een vingerco… wát?! Er schieten een heleboel vragen door mijn hoofd. Hoe kom je eraan? Waarom ligt het in jouw bed? Wil ik dit weten? ‘Ja’, gaat dochter verder, ‘zo noemen we dat in het restaurant’. Het restaurant. Oké, het restaurant waar ik jou tot sluit laat werken? Wat voor Sodom en Gomorra is dat? Ik voel dat mijn hart sneller gaat kloppen, dit is echt niet de kant die ik op wil met dit gesprek. Maar dochter gaat onverstoorbaar verder. ‘Kijk’, zegt ze, en ze rolt het plastic helemaal over mijn vinger. ‘Als je in de keuken staat en je hebt een wondje aan je vinger, dan wil je niet dat het bij het eten komt. Dan rol je zo’n ding over de gewonde vinger en dan blijft het wondje mooi bedekt.’ Zie? Als grap noemen het een vingercondoom. Je snapt wel waarom.’

Een vingercondoom

Met een mengeling van schaamte en opluchting kijk ik naar mijn vinger. Klaar voor hygiënische werkjes in de keuken. ‘Ik dacht al,’ grinnik ik een beetje dommig. Waarbij ik in het midden laat wát ik precies dacht. Dochter pakt haar tas en verdwijnt naar boven. ‘O ging je mijn bed opmaken? Wat lief! Maar ik maak het zelf wel even af.’ Fijn schat, doe jij dat maar. Genoeg opwinding op één dag voor je moeder.

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)