En jouw deel van de erfenis gaat naar … je stiefmoeder (van jouw leeftijd)

-

Over vaders die na de scheiding of dood van hun vrouw een nieuw leven beginnen, over kinderen die het nakijken hebben. “Mijn stiefmoeder is even oud als ik. Als pa sterft, kan ik naar de erfenis fluiten.”

Mijn vader was een stuk. Een man met prachtige blauwe ogen, een dikke bos haar en een lieve lach. Lang, knap, grappig en intelligent. Hij kon goed luisteren en had een heerlijk gevoel voor humor. Geen wonder dat hij na de dood van mijn moeder werd omringd door vele vrouwen die allemaal droomden van een toekomst met deze leukerd. Niet dat hij dat in de smiezen had – mijn pa was nogal naïef op dat gebied. Wat hem natuurlijk nog aantrekkelijker maakte.

Mijn moeder was een maand of drie dood toen mijn vader me uitnodigde voor de lunch. We dekten de tafel met kaasjes, aardbeien en verse bolletjes. Pa zette thee, ik schonk glazen melk in. Terwijl we knus aan het redderen waren ging twee keer de telefoon. Beide keren was het een vriendin die wilde weten hoe het met hem ging. Ik hoorde mijn vader hartelijk met ze praten en kreeg opeens de zenuwen.

Voor nieuwe vriendin naar notaris

We gingen aan tafel. “Zeg pa”, hoorde ik mezelf zeggen, “even over al die vrouwen die met je willen afspreken en zo …” Hij keek me aan, belangstellend als altijd. Ik haalde diep adem: “Ik vind alles goed hoor, maar wil je me alsjeblieft beloven niet opnieuw te trouwen voor je een bezoek aan de notaris hebt gebracht om de erfenis van je kinderen veilig te stellen? Ik wil niet meemaken dat na jouw dood al het geld dat mama bij elkaar heeft gespaard door heel zuinig te leven, naar een of andere blonde del gaat.”

Het was even stil. Pa keek me ernstig aan. Toen barstten we allebei in lachen uit. “Hoor eens”, grapte mijn vader, “wil je alsjeblieft met respect over mijn toekomstige vrouw spreken?”

Ouders overleden

Drie jaar later stierf hij. Er was nooit een nieuwe liefde in zijn leven gekomen. Mijn zussen en ik erfden een mooi bedrag. Het ouderlijk huis hebben we met zijn drieën ontruimd. Ik kreeg het zilveren bestek en het servies, mijn oudste zus de Perzische tapijten, mijn middelste mama’s sieraden. Onze kinderen konden spullen kiezen die ze graag wilden hebben en wat overbleef ging naar de kringloopwinkel.

Toen ik voor het laatst de voordeur sloot van mijn ouderlijk huis, liep ik naar mijn auto. Voor ik instapte, keer ik nog een keer achterom. In gedachten zag ik pa en ma me uitzwaaien, zoals ze dat zo vaak hadden gedaan. Arm in arm, vrolijk, liefdevol.

‘Geen enkel aandenken dankzij stiefmoeder’

“Je moest eens weten hoezeer ik je benijd”, zei Dorien (48) een paar weken later tegen me. “Mijn moeder stierf aan kanker toen ik achttien was en mijn vader had binnen de kortste keren een vriendin. Ze trok bij hem in en ze trouwden. Toen papa twee jaar later volkomen onverwachts ook overleed, heb ik niet één aandenken kunnen meenemen uit mijn ouderlijk huis. Zelfs de fotoalbums uit mijn jeugd hield zijn nieuwe vrouw voor zichzelf. Na de begrafenis was ik niet meer welkom. Ik heb weliswaar een geldbedrag geërfd maar dat had ik dolgraag ingeruild voor wat spulletjes die me aan mijn ouders en jeugd herinneren.

Het valt op dat de vaders vaak hun verstand lijken te verliezen als een nieuwe dame zich aandient. Dat blijkt ook bij het opstellen van een testament. Bij overlijden erft de nieuwe partner alles en krijgen de kinderen hooguit een vordering ter grootte van hun rechtmatige aandeel.

Het lastige is: als kind van een verliefde vader heb je niets in te brengen. Hij mag uiteraard zelf beslissen wat hij doet met zijn geld. En als hij besluit dat na zijn dood alles naar de nieuwe partner gaat, sta je machteloos. Je kunt hoog en laag springen, er is niets aan te doen.

‘Onverdraaglijke gedachte’

Vaak wordt er al snel samengewoond en dat heeft pijnlijke consequenties. Margot (59) verwoordt het zo: “Mijn vader heeft binnen een jaar na de scheiding zijn leven weer opgepakt. Hij is nu getrouwd met Anneke, die even oud is als ik. Zij heeft na het huwelijk haar baan opgegeven en ze hebben samen een heerlijk leven. Stedentripjes, bezoekjes aan het Concertgebouw, een rondreis door West-Afrika, noem maar op. Ik schaam me ervoor, maar het doet me echt pijn. Mijn moeder zit alleen thuis, verbitterd omdat ze in de steek is gelaten. Pa fladdert door het leven en doet alsof hij dertig is. Hij heeft ons vakantiehuis in Zweden verkocht omdat Anneke liever naar tropische oorden trekt. Zonder enig overleg met zijn kinderen.

Op hun bruiloft hebben zowel Anneke als hij in hun wedding vows gezegd dat ze zo dankbaar zijn dat ze eindelijk de grote liefde hebben gevonden. Mijn zus en ik stonden erbij en keken ernaar. Ik wilde het liefst heel hard gaan krijsen: hoezo, was mama dan niet je grote liefde? Fijn om te horen, pap. Ik heb die dag mijn fatsoen gehouden, maar heb na thuiskomst zo gehuild. Ik kon gewoon niet meer ophouden. Ik heb vorige week mijn vader eindelijk durven vragen wat in zijn testament staat. Hij antwoordde argeloos: “Ik heb natuurlijk een testament op de langstlevende. Na mijn overlijden, gaat alles naar Anneke en zij is vrij met het geld te doen wat ze wil. Jij en je zus krijgen jullie kindsdeel na haar overlijden. Niet te geloven, vind ik dat. Anneke en ik zijn even oud, pa is bijna tachtig. Misschien wordt hij honderd, maar hij kan ook morgen een hartstilstand of ernstige ziekte krijgen. En dan zal je meemaken dat Anneke riant kan blijven leven terwijl ik tot mijn pensioen moet buffelen. Een onverdraaglijke gedachte vind ik dat, zeer onrechtvaardig.”

TEKST JET DE BRUIN

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif

RECENTE ARTIKELEN