Oké, ik keten me niet vast aan bomen en ben ook al geen veganist, maar ik wil natuurlijk wel lief zijn voor het milieu. Jammer dat het blijft steken bij een paar sneue pogingen, tot afgrijzen van mijn brave collega Maria die afval scheiden tot religie heeft verheven.
Elke keer als de pindakaas- of jampot leeg is, sta ik voor hetzelfde dilemma. Maak ik het aangekoekte glas keurig schoon (onaangenaam karwei) om het vervolgens in de glasbak te gooien of prop ik het ding stiekem in de vuilnisbak? Op zulke momenten denk ik altijd aan mijn collega Maria die het scheiden van afval tot een religie heeft verheven. Bij haar thuis kun je de keuken nauwelijks meer in omdat er naast de gewone vuilnisemmer een gft-bak staat, een kartonnen doos voor glasafval en een Ikea-bak voor oud papier. Ook heeft ze een keukenla gereserveerd voor oude batterijen en ander klein chemisch afval. Je kunt Maria om vier uur ’s ochtends wakker schudden, vragen of frituurvet in de gft-bak mag en ze geeft zonder aarzelen het juiste antwoord (ja). Desgevraagd zal ze ook feilloos kunnen opdreunen wat we moeten doen met kaaskorsten, hout, zand en theezakjes, as uit de openhaard, vogelkooizand, luiers en volle stofzuigerzakken.
LEES OOK Bronwater, het zou verboden moeten worden
Maria is mijn milieugeweten. Als ik aan haar denk voel ik me altijd zwaar tekort schieten. Ik hoor helaas niet tot het deel van de mensheid dat zich vastketent aan een boom om een bos te redden. Ook ben ik niet overgeschakeld op een veganistische levenswijze. Wel heb ik een nee/nee sticker op mijn deur, draai ik de kraan dicht als ik mijn tanden poets en was ik mijn lakens op zestig graden in plaats van negentig. Ook zul je in mijn keukenkastje geen chloor aantreffen en bezondig ik me niet aan wc-blokjes. Papier en karton gooi ik in de papierbak, maar plastic gaat met het gewone afval mee. Kortom: ik ben me ervan bewust dat een beter milieu bij mezelf begint, maar het kan beter. Zo heb ik geen regenton en composthoop, kopieer ik niet tweezijdig en ga ik me ook wel eens te buiten aan een fijn plastic tasje bij de bakker.
De brave Maria zou minachtend snuiven als ze dit zou lezen. Zij zet de keukenwekker op drie minuten als ze gaat douchen (hoe red je dat als je je haar moet wassen?) en produceert met man en twee kinderen zo weinig afval dat ze elke week slechts een half vuilniszakje inlevert. Iets waar ik niets van begrijp. Ik vul met gemak een vuilniszak per dag.
Vandaag werd ik voor de ingang van de supermarkt aangehouden door drie schoolkinderen. Ze vroegen me of ze me een paar vragen over het milieu mochten stellen. Ze waren zo enthousiast dat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen te weigeren. Bovendien zou het maar twee minuutjes in beslag nemen, werd me verzekerd. Mijn kennis bleek flink tegen te vallen. Zo kon ik de volgende vragen niet beantwoorden: wat is wit- en bruingoed? Vallen lampen onder chemisch afval? Wat gebeurt er met de compost die van gft-afval wordt gemaakt? De andere vragen ben ik vergeten, maar ik herinner me wel dat ik dat ik vaak stotterde en beschaamd de aftocht blies, spottend nagestaard door tienjarige wijsneuzen.
LEES OOK Ik word helemaal gek van de troep op straat
