De dag dat de zoon van Els op kamers ging wonen, kwam ze juichend thuis. Het is inmiddels al heel wat jaren geleden, maar ze weet het nog precies.
- NOOIT MEER KOKEN
Ik haat koken. Na achttien jaar moederen kwamen de vitamines, geperste sinaasappels persen, sperziebonen, gebakken eieren en spaghetti bolognese me de neus uit en nam ik me voor nooit meer een pan aan te raken. - NOOIT MEER IETS ANDERS ETEN DAN SNICKERS
Toen mijn zoon het huis uitging, heb ik maanden geleefd op een dieet van Snickers, whisky en sigaretten. Tikkie ongezond, ik geef het toe, maar ik leef nog en het is helemaal goed met me gekomen. - NOOIT MEER EEN VIES HUIS
Geen potten pindakaas zonder dop op het aanrecht. Geen vette vingers op deurposten en keukenkastjes. Geen ondergespetterde wc. Geen natte handdoeken op de vloer. En dan had ik nog een zoon die best netjes was, maar praat me niet over zijn vrienden. - NOOIT MEER ROTMUZIEK EN MTV
Geen boemboemboemboem, geen lellebellen die zich om palen kronkelen, geen rappers die ronken over bitcheezzz. Wat een rust, wat een zaligheid, wat fijn. - NOOIT MEER STUDIO SPORT
Twee uur achter elkaar autisten horen praten over voetbal en aanverwante artikelen – gekker kun je mij niet maken, maar als jongensmoeder had ik geen keuze. Mompelende, monotoon pratende sporters en trainers. Daarvan verlost zijn, geloof me, ik vond het een zegen. - NOOIT MEER OPRUIMEN
Als ik nu thuis kom is mijn huis nog net zo netjes als toen ik het achterliet. En de inhoud van mijn kasten, ik zweer het je, Marie Kondo zou gek worden van jaloezie. Halleluja. - NOOIT MEER RUW ONTWAKEN UIT EEN TUKKIE
Werkte je lekker een dag thuis, ging je op de bank liggen voor een schoonheidsslaapje en dan was er negen van de tien keer een puber die onverwacht thuiskwam vanwege spijbelen, een tussenuur of wat dan ook. En die dan zei: “Zo ma, lekker lui?” - NOOIT MEER THUIS HOEVEN ZIJN
Geen kip met wie ik rekening hoef te houden. Uitgaan tot ik erbij neerval. Ik zou zelfs kunnen gaan sporten. Hahaha. - NOOIT MEER RUZIE
De laatste jaren met mijn zoon waren pittig. Hartstikke pittig. Wat hadden we een ruzie, vooral als-ie bezopen of stoned thuiskwam. En niet te geloven hoe chagrijnig we elkaar maakten. Nooit heeft iemand me zo op de zenuwen gewerkt als mijn puberzoon die wijdbeens op de bank hing en stompzinnig naar de tv keek. Tegenwoordig is hij een hartstikke leuke vent met een groot hart, maar als iemand me toen had gezegd dat het allemaal goed zou komen, had ik diegene heel hard uitgelachen. - NOOIT MEER BRAAF ZIJN
Als brave moeder sleep je natuurlijk geen minnaars je hol binnen. Daar wil je je kind niet mee lastig vallen. Dat was ook zo fijn aan het lege nest: kom maar op, leuke man. En welja, blijf gezellig slapen. Zolang je niet van me verwacht dat ik ontbijt maak (zie punt 1), vind ik alles best.
Lees ook: Twee kinderen later ben ik bang voor alles
