Elleke (50) is al vier jaar in de overgang en haar man weet van niks: ‘Ik ben bang dat hij me dan niet meer sexy vindt.’
De la van het badkamerkastje sluit niet goed. Geïrriteerd duw ik hem dicht. Hij springt direct weer terug. Nog harder duwen. Het lijkt wel of er aan de achterkant iets tussenzit. Ik trek hem helemaal open, wurm mijn hand tussen achterkant en achterwand en maai met mijn arm in de ontstane leegte. Wacht, daar voel ik iets. Een papieren doosje. Ik trek eraan. Het karton scheurt en mijn arm schiet met een vaart terug. Lange witte hulzen vliegen in het rond. Tampons! Ik wist niet dat ik ze nog had.
De eerste keer ik niet meer ongesteld werd, dacht ik: shit, ik ben zwanger. Met het stoom uit mijn oren rende ik naar de drogist en kocht een zwangerschapstest. Van het huismerk. Ik kon er niet over uit. Toch nog een nakomertje. Misschien. Thuis deed ik de test. Er verscheen slechts één streepje. Hoe kon dat? Ik spoedde mij terug naar de drogist, om een nieuwe test te kopen. Van een echt merk. Tweede poging. Wederom niet zwanger. Ik was opgelucht. En ook een beetje teleurgesteld. Zou toch best leuk geweest zijn, zo’n klein poppendopje erbij. Maar wat was er dan aan de hand? Ik maakte een afspraak met de huisarts. Bezorgd vertelde ik over mijn testavonturen. Ze keek me lachend aan en zei: ‘Joh, dat is je leeftijd.’
Ik voelde me ineens oud en verlept. De Vrouw Wiens Eieren Op Zijn. De vrouw wiens houdbaarheidsdatum is verstreken. Maanden gingen voorbij. Heel af en toe kwam er toch weer wat bloed. Hoera, ik was nog niet helemaal afgeschreven.
En nu ben ik vijftig en al vier jaar niet meer ongesteld. Ik praat erover met vriendinnen, nooit met mijn man. Hij heeft geen idee. Als hij er al naar zou vragen, zou ik er niet over liegen, dat zou al te zot zijn. Maar er gewoon zomaar uit mezelf over beginnen, doe ik ook niet. Ik wil niet dat hij mij als oud en uitgerangeerd ziet. Wat natuurlijk belachelijk is, dat weet ik heus wel.
Alle signalen verbloem ik. Zoals mijn stemmingswisselingen. Vorig weekend nog. Ik had zin in sex, maar toen mijn man na zijn bokstraining een half uurtje op de bank ging liggen, irriteerde me dat mateloos. Waarom moest hij zonodig op de bank liggen? Hadden we eindelijk tijd voor een kwikkie, gaat-ie liggen maffen. Vond hij me nog wel aantrekkelijk? Voor ik het wist was ik stikchagrijnig en hadden we knallende ruzie. Ik had vroeger nooit dit soort buien, maar dat ga ik hem niet uitleggen.
Nachtzweten, ook een leuke. ’s Morgens vroeg willen de jongens weleens in bed springen voor een knuffel. ‘Getsie mam, het laken is helemaal nat aan jouw kant,’ roept mijn jongste zoon met een vies gezicht. Beschaamd schuif ik een stukje op. Daar word ik dan ook weer boos om. Op mezelf.
Waarom wring ik mezelf in zoveel bochten? Waarom zeg ik het niet gewoon? ‘Ja, jongens zo gaat dat met oude meisjes, dat is nu de overgang.’ Maar nee hoor, in plaats daarvan vertrek ik geen spier en houd mijn mond. Stap gauw uit bed om ontbijt te maken of de wasmachine aan te zetten. Allemaal veel belangrijker. Met mijn slapeloosheid gaat het net zo. Word ik midden in de nacht wakker. Dan ga ik piekeren, draaien, heel veel draaien. Daar wordt de man wakker van en dat is precies de bedoeling; nu kan ik mijn zorgen met hem delen. Hij moet weten wat mij zoal bezig houdt. Dat hij dan gaat mompelen en zegt: ‘Moet dat echt om drie uur ’s nachts?’ kan mij zomaar tot waanzin drijven. Heb ik allemaal zorgelijke gedachtes, gaat hij gewoon liggen snurken. Irritant. Woest word ik daarvan. Maar over de overgang praten, no way.
Waar ben ik bang voor? Dat hij me uitlacht? Verlept vindt? Niet meer sexy? Dat hij ineens vreemdgaat? Nee toch? Belachelijke gedachtes natuurlijk. Ik moet gewoon ophouden met doen alsof ik niet in de overgang ben. Niet dat ik het rond moet bazuinen. Maar ik moet ophouden me er druk over te maken. Het maakt hem namelijk geen zak uit, hij heeft wel andere dingen aan zijn hoofd dan mijn eindigende vruchtbaarheid. Ik schaam me soms voor mijn lijf als ik bovenop zit bij het vrijen. Hij niet, hij geniet. Dat hem niks opvalt is eigenlijk alleen maar fijn. Want in de overgang zijn is misschien niet sexy, maar een man die over jouw overgang zeurt, dat is pas echt afstotelijk.
 is al vier jaar in de overgang en haar man weet van niks: 'Ik ben bang dat hij me dan niet meer sexy vindt'.){kind=link}