Haar vrienden vinden Miriam reuze ongezellig in een restaurant. En koks vinden haar helemaal verschrikkelijk. “Een salade zonder tomaten, ober. De dressing graag apart. En als hoofdgerecht een gegrild stukje vis zonder zout. Kan dat?”
Tien jaar geleden woog ik met mijn 1.82 meter amper 51 kilo. De afgrijselijkste dingen zijn er tegen mij gezegd. ‘Heb jij anorexia of zo?’ ‘Gatver, wat ben jij mager.’ Plus alles wat daartussen zit. En toen werd eindelijk de oorzaak van mijn extreem lage gewicht ontdekt. Ik bleek onder andere een lactose-intolerantie te hebben. Dat verklaarde ook mijn buikpijn nadat ik chocola of kaas had gegeten. Verschrikkelijk – een leven zonder chocola. Of kaas. Bepaalde soorten fruit maken mij doodziek. Ik moet aardbeien onder gloeiend heet water afspoelen. Er zijn appels die mij het gevoel geven dat ik op een scheermesje heb zitten sabbelen. Niet dat ik ooit op een scheermesje heb gesabbeld hè. Ben daar een beetje gek joh. Tomaten veroorzaken een heel vervelende jeuk. Van te veel zout krijg ik hartkloppingen. En van schaaldieren word ik dood- en doodziek, hoe lekker ik ze ook vind. Ik blijk ook een hondenallergie te hebben. Gelukkig eet ik niet graag hond. Het enige wat ik goed verdraag zijn bepaalde soorten brood en yoghurt, verse vis, verse groenten, alle paddenstoelen, bijna alle noten, eieren èn kruiden.
Inmiddels ben ik twintig kilo zwaarder, eet ik zelden vlees, gebruik ik zo min mogelijk suiker of zout en drink ik heel veel wijn, ik bedoel water. Ook probeer ik elke dag zoveel mogelijk groente en fruit te eten. Goed bezig, hoor ik jullie denken. Nou. Verkeerd gedacht. Op de site van de Nierstichting deed ik de zoutmeter-test. Ik wist zeker dat ik daar glansrijk voor zou slagen. Maar nee. faliekant gezakt. Jaren geleden verving ik namelijk keukenzout voor zeezout. Voor lekkere smeerseltjes pak ik Himalaya-zout of Keltisch zout. Tel daarbij op mijn fetisj voor brood, kaas en noten en ik hing. Ik kreeg een waarschuwing van de Nierstichting dat ik serieus te veel zout at. Au.
Ik behoor tot de 85% van de Nederlanders die zich er niet bewust van zijn hoeveel zout we eigenlijk binnenkrijgen. Daar gaat de Nierstichting gelukkig wat aan doen. In samenwerking met bijna twintig toprestaurants in Amsterdam, het Gooi en omgeving organiseren zij 7, 8 en 9 maart een Proef de ongezouten waarheid-driedaagse. Kunnen we heerlijk lunchen of dineren en ter plekke ervaren hoe lekker het kan zijn zonder al te veel zout. Helemaal zoutloos koken is heus niet nodig. Zolang je maar bewust met je zoutinname omgaat en deze onder de maximaal aanbevolen hoeveelheid blijft. Je kunt dus eten in een geweldig restaurant, doet daar inspiratie op hoe je zoutbewust toch heerlijke gerechten op tafel zet èn je doneert terwijl je zit te smikkelen ook nog eens geld aan de Nierstichting. Serieus. Wie gaat er mee? Ik beloof dat ik niet zal zeuren tegen de kok, dat ik alles eet wat mij wordt voorgeschoteld en dat ik uiteraard zeer aangenaam, gezellig en erg grappig gezelschap zal zijn in een jurk waarin ik uit kan buiken.
Dit stukje kwam tot stand in samenwerking met de Nierstichting, maar de inhoud is honderd procent van ons. Op 7, 8 en 9 maart organiseert de Nierstichting de restaurant driedaagse Proef de ongezouten waarheid. Toprestaurants serveren tijdens de driedaagse een zoutbewust lunch of diner waar we kunnen ervaren hoe lekker het kan zijn met heel weinig zout te koken.
