Nooit meer ongesteld worden? Bepaald geen verlies, veeleer een zegen, lijkt het Eliza (52). Wanneer dient die mooie dag zich eindelijk aan?

Om de drie weken een week. Om de drie weken een week. Om de drie weken een week. Om de drie weken een week. Bent u daar nog? Ik ook, inmiddels 52. Hoe vaak ben ik intussen ongesteld geweest? Hoeveel tampons zijn er doorheen gegaan, sinds mijn vijftiende? Duizelingwekkend zijn de aantallen (ik kan niet rekenen en probeer het ook niet). 

Verheugen op de menopauze

Mijn moeder stopte met menstrueren op haar 43^e. Dat zou wel erfelijk zijn, dacht ik. Net als toen ik zwanger wilde worden en ervan uitging dat dat wel eens een lastig haalbare kaart zou zijn, net als bij haar. Maar een mens wordt ouder en niets wijzer: dat blijkt maar weer. Die baby kwam bij mij wel heel snel en die overgang gaat verdomde langzaam, waar het bij haar omgekeerd was. 

Anders dan veel vriendinnen vrees ik de overgang niet. Ik verheug me er juist op. Hoe heerlijk zal het zijn, nooit meer tampons te hoeven kopen, geen PMS meer te hebben, geen voorbehoedsmiddel te hoeven gebruiken. Intussen denk ik al zeker twee jaar dat het nu wel eens zo ver zal zijn. Maar niks hoor. Om de drie weken een week. Om de drie weken een week. Of, eh?

‘Ik werd niet ongesteld!’

Afgelopen maand was het ineens zo ver. Ik werd niet ongesteld! Wat? Echt niet? Nee, echt niet, aldoor niet. Ik had voorafgaand wel degelijk alle verschijnselen, de pijnlijke borsten, de niet te stelpen huilbui (waarvan ik, zoals altijd, dacht: ja-ha, ik moet ongesteld worden maar INTUSSEN IS HET OOK HEEL ERG en ONOVERKOMELIJK ALLEMAAL dus houd je bek), een grimmig humeurtje dus, maar bloeden: ho maar. Ik voelde aldoor van alles, dacht ik, en spoedde me dan naar de wc, maar niks hoor. Niet te geloven.

Hallelujah, hoera en in de gloria! Eindelijk van dat gedoe af! Natuurlijk, ik heb ook een paar vriendinnen die ouder zijn dan ik, en ik hoor heus wel dat die af en toe besmuikt iets mompelen over dunnere slijmvliezen en seks(na)pijn en wat dies meer zij, maar hé, dat zien we dan wel weer. Vooralsnog is het geweldig, ja toch? Nooit meer op de wc zitten hannessen met een tampon waarvan het cellofaantje weigert open te gaan (ik bijt nagels), nooit meer uiteindelijk een lange pluis meetrekken waarvan je je afvraagt of ‘ie van binnen los zal gaan laten; niet meer dat gedoe van de laatste dag waarbij je denkt wel zonder bescherming te kunnen en dat dat dan niet zo is… Of dat je per ongeluk geparfumeerd maandverband hebt gekocht (wat is dat voor walgelijke uitvinding?) en daar een heel pak lang aan vastzit. Of dat je tampon ineens niet lekker zit, terwijl je op straat loopt of op een bus wacht. Of dat je oksels stinken. Noem maar op: de voordelen zijn legio.

Grijs schaambaar, rimpels, vlekken, leesbril

Er zijn, geloof ik, vrouwen die zich ‘minder vrouw’ voelen, als ze niet meer bloeden. Begrijpen doe ik dat niet, of nauwelijks. Grijs haar is jammer, grijzend schaamhaar ronduit vreselijk, rimpels, vlekken, een leesbril behoeven en rare gesprongen adertjes op je benen krijgen niet leuk, maar niet meer menstrueren? Dat is ronduit heerlijk. En ook voel ik geen enkele jaloezie op mannen die desgewenst een ‘tweede leg’ kunnen eh, zaaien, anders dan vrouwen. Stel je voor! Al die heisa nog een keer! De zwemles. Het overblijftrommeltje. De billendoekjes. Het autostoeltje. Enzovoorts, enzoverder. Geniet er maar van, het is zo voorbij, zeiden ze (mijn oma’s, mijn moeder, willekeurige vrouwen -altijd vrouwen- op straat). En dat was waar: met verbijstering bekijk ik mijn dochters, stralende jonge vrouwen intussen, zelf al minstens acht jaar in staat tot baren (en net als ik gevangen in het ‘om de drie weken een week’-patroon). Hoe zijn die zo opgeschoten? Alsof ik met mijn ogen knipperde en plop, ze waren groot. Maar ook helemaal, totaal, compleet, in het geheel niet. In mijn beleving rekte de tijd zich nooit zo bizar op als toen mijn kinderen nog klein waren. En ook toen: bloeden, natuurlijk.

Om de drie weken een week. Om de drie weken een week. Om de drie weken en nu niets meer. Hoe minder sleur in je leven, hoe beter, juichte ik al… en toen, uit het niets, werd ik alsnog ongesteld. Zonder enig signaal vooraf. Zomaar. Om de vier weken een week? Shit. 

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)