Ken je dat? Je hoort een liedje en bent ineens terug in de tijd. Naar de leuke momenten, of juist de verdrietige tijden. Muziek raakt je, blijft je bij. Dit zijn de liedjes van mijn leven:
Pappie loop toch niet zo snel – Het was het allereerste singletje dat ik kocht. Zelf gespaard van mijn kwartje zakgeld per week. Zo droevig vond ik het, dat ik er gewoon bij moest huilen, ook al wist ik dat het goed afliep. Hoe oud ik was? Een jaar of zes, schat ik.
Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, meneer – Mijn absolute favoriete kinderserie. Het liedje kan ik, zo’n veertig jaar later, nog steeds meezingen en in mijn kast staan drie videobanden met oude afleveringen. Niet dat ik nog een videospeler heb, maar toch kan ik ze niet wegdoen.
Alles van Abba – Abba was het helemaal toen ik nog een klein meisje was. Stiekem wilde ik die blonde zijn, want dat was duidelijk de mooiste en de liefste. Als ik een avondje niks te doen heb, vermaak ik me keer op keer met de musical Mama Mia en al die heerlijke Abba-liedjes.
You’re the one that I want – John Travolta was mijn eerste grote liefde. De film Grease heb ik inmiddels zo’n driehonderd keer gezien en ken ik compleet uit mijn hoofd.
Mull of Kintyre – Mijn moeders favoriet. Een liedje van Paul McCartny, met doedelzakken. Nog steeds als ik het hoor, zie ik haar achter haar naaimachine zitten, draagbaar radiootje op de vensterbank.
Mijn lieve opa – Mijn vader zong dit altijd met mijn kinderen. Grote pret hadden ze dan. Nu hij al jaren dood is, weet ik het zeker: niemand in Europa was zo aardig als hij.
I want you back (van Take That) – Zong ik met mijn oudste zoon (die nu twee koppen boven mij uitsteekt, maar toen een klein peutertje was dat op mijn arm met me mee danste) en hij moest altijd enorm hard lachen om de tekst: ‘Ze zeggen ‘bek’, mama.’
De waarheid (van Marco Borsato) – in de tijd van mijn scheiding leek dit speciaal voor ons geschreven. Zo treurig… Ik kan er nog steeds niet naar luisteren. Als het op de radio komt, schakel ik snel over naar een andere zender.
Paradise by the Dashboard light – Deze hebben we toch allemaal weleens luidkeels meegezongen? Toen na de scheiding het leven weer vrolijk werd, was dit mijn favoriete karaokenummer. Wel met een of meer wijntjes op, want nuchter krijg je me het podium niet op.
Niemand (van Gordon) – Nieuwe liefde, daar hoort een romantisch liedje bij. Een aangezien ik niet alleen van mijn Rob, maar ook van Gordon hou, werd ‘NIemand’ ons liedje. ‘Weet je wel dat niemand, mijn leven zo zinvol maakt..’ Heerlijk om ’s avonds met z’n tweetjes, gordijnen dicht, nog even op te schuifelen.
Het dorp – Is het de leeftijd? Want hoewel Het Dorp van Wim Sonneveld over een tijd gaat, waarin ik nog niet eens geboren was, brengt het me terug naar vroeger. Toen we nog onbezorgd buiten speelden, snoepjes kochten bij het snoepwinkeltje naast school en alleen op woensdag- en zaterdagmiddag tv mochten kijken. En de Fabeltjeskrant, ’s avonds om zeven uur. Het was overigens ook een favoriet liedje van mijn vader. Dat maakt de cirkel mooi rond…
NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.
NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)
