Marlies is de schaamte voorbij en durft eindelijk te bekennen wat ze uitspookt in haar vrije tijd.
Vooruit: ik zou ook liever zeggen dat ik me ’s avonds opgekruld van genoegen ontspan met een fijne Dostojevski of Tolstoj, maar na een dag van schrijven, research en heul hard nadenken heb ik daar geen puf meer voor. Tot nu toe heb ik mijn kneuterige hobby geheim weten te houden. Maar het is tijd voor een coming out: Ik ben Marlies Jansen en ik haak.
Het begon met een petrolkleurige col: ik werd door een collega uitgenodigd een haakworkshop bij haar te volgen. Ik keek achter me, had ze het tegen iemand anders? Want creatief gepriegel, daar was ik toch te onhandig en ongeduldig voor? Zelfs mijn lieve moeder kon niet geloven dat ik daadwerkelijk had gehaakt. Want ik deed het, die workshop, drie uur lang. Met dikke wol en een dikke haaknaald; grote stappen, snel thuis. Ik bleek het gewoon te kunnen. En weet je hoe fantastisch het voelt als je dan ineens een zelfgemaakte col of sjaal in je handen hebt? In een vrolijk kleurtje? Man, ik was als een kind zo blij. En ontspannen, want drie uur lang was al mijn deadlinestress naar de achtergrond verdwenen.
En precies daarom is fröbelen zo fijn. Of je nu haakt, landschappen voor je treintjes knutselt of tekent, als je gepassioneerd met iets bezig bent vergeet je de tijd en kom je in een flow terecht. Je wordt uitgedaagd, meegesleept en de dingen gaan je moeiteloos af. Angsten, zorgen, twijfels en frustraties verdwijnen naar de achtergrond. Je komt in een positieve spiraal terecht die je meeneemt naar andere oorden. Bovendien leer je nieuwe dingen, wat je het gevoel geeft dat je leeft. Weg is die automatische piloot.
Omdat ik met mijn hoofd werk, vind ik het heerlijk ontspannend iets met mijn handen te maken. Eerst stortte ik me op het haken van poefs van dik textielgaren. Een poef voor de woonkamer, voor mijn dochter, voor mijn zoon – mijn man begon al te protesteren: straks is ons hele huis dichtgepoeft. Ik was ook wel toe aan iets nieuws, eerlijk gezegd. Nu haak ik mutsen (die ik vervolgens weggeef want ik heb geen mutsenhoofd), sjaals en dekens – op weg naar zonnige vakantieadressen haak ik genoeg plaids bij elkaar om tien koude winters mee door te komen. De afwisseling in patronen, de kleurtjes, mijn haaksel vorm zien krijgen, pielen als iets niet lukt en trots zijn als ik de boel weer vlot heb weten te trekken: ik kan er niet genoeg van krijgen.
Er zijn deskundigen die stellen dat haken en breien het nieuwe yoga en mindfulness zijn. Zo beschrijft psychotherapeut Betsan Corkhill in haar boek Knit for Health & Wellness, how to knit a flexible mind and more hoeveel kalmte en innerlijke rust het brengt. Breien inderdaad, maar haar boodschap gaat ook op voor haken, deegkneden, masseren, punniken en zo meer. Net als meditatie verlagen deze hobby’s de hartslag en bloeddruk en verminderen ze de aanmaak van het stresshormoon cortisol. Als bonus heb je na afloop ook nog iets leuks en/of nuttigs in je handen wat je helemaal zelf hebt gemaakt, en dat geeft een ware boost aan je zelfvertrouwen.
De repeterende bewegingen van het haken kalmeren trouwens niet alleen je geest, maar zorgen ook voor de aanmaak van serotonine, het hormoon dat als een natuurlijk antidepressivum wordt gezien. Het maakt je vrolijker, drie keer in de week fröbelen heeft al een positief effect op je gemoedstoestand.
Vertel mij wat. Ik kijk nu al uit naar vanavond. Dan ga ik online ideeën zoeken voor een nieuw project. Het uitzoeken van kleurtjes maakt me al volkomen gelukkig.
Dit stuk is geschreven door Marlies Jansen voor mynd.nu
