Judith (51) geeft eerlijk toe dat haar vriend met het plan kwam om afgelopen zomer op vakantie naar Bretagne te gaan, en niet zij. Maar dit is waarom ze zijn idee nu ronduit bejubelt.
Heel eerlijk gezegd ging mijn kennis over Bretagne niet heel veel verder dan dat de tijdloze Bretonse streeptruien ervandaan komen. Die schijnen de Bretonse matrozen vroeger speciaal te hebben gedragen zodat ze beter te zien waren als ze overboord vielen. Een leuk weetje vind ik op de momenten dat ik mezelf in een Bretons streepje hul, maar dat terzijde. Mijn vriend wist me te overtuigen om afgelopen zomer met z’n tweeën naar Bretagne te gaan. Het was zijn beurt om een bestemming te kiezen, dat speelde ook mee. “Ik heb geen zin in ellenlange ritten of uren rondhangen op een vluchthaven voor een tropische bestemming”, beargumenteerde hij. Oké, oké, het is al goed, dacht ik. Laat ik eens kijken wat deze Franse provincie allemaal in petto heeft.
Met een geleende caravan trokken we eropuit. We wilden ons zo vrij voelen als maar kon en gaan en staan waar we wilden. Dat kan in Bretagne goed, het massatoerisme is er nog niet doorgedrongen. Gek eigenlijk, want er zijn schitterende stranden, heel mooie stadjes en de zeelucht is heerlijk. Altijd was er een camping waar we op de bonnefooi een perfect plekje konden bemachtigen, voor prijzen waar je als Nederlander vrolijk om lacht.
Een ding wilde ik absoluut zien: de Baai van Mont Saint-Michel. Hier staat een wereldberoemde abdij op een rots in de zee. Het ligt nét op de grens van Normandië en is uitgeroepen tot Werelderfgoed. Vriend en ik gingen er lekker laat op de middag heen. De toeristen waren op dat tijdstip grotendeels weer huiswaarts gegaan, waardoor we heel rustig door de kleine straatjes, steegjes en abdijwallen liepen. Mythisch haast, zo’n serene rust van een klooster (die nog echt in gebruik is door monniken), met alleen het geschreeuw van de meeuwen die langs vliegen. Lees hier meer over de mooiste tochten van de regio.
Ik genoot van stadjes als Saint-Malo. Het is heel grappig hoe oud en doorleefd het eruitziet. Maar als je goed kijkt, zie je dat dat helemaal niet het geval is. Ooit was dit een havenstadje waar het wemelde van de piraten. Van het oude Saint-Malo is niets meer over. Bombardementen in de Tweede Wereldoorlog hebben het overgrote deel vernietigd. Het stadje is dus eigenlijk een remake. Maar dan wel een hele mooie! Er zijn heel veel kruip-door-sluip-door weggetjes en hoge, statige panden met leuke winkels en terrasjes. Ook deze 6 prachtige haventjes zijn de moeite waard.
Drukke trekpleisterplaatsen wisselden we steeds weer af voor plekken waar we ons lekker even ‘alleen op de wereld’ voelden. Dat was voor mij het mooie van Bretagne. Stop mij een week afgezonderd in de natuur en ik word gek. Maar andersom geldt hetzelfde: na een week alleen maar door overvolle steden lopen of op overvolle stranden liggen, word ik heel ongezellig. Zelf ben ik ook niet bepaald een type die met afritsbroek de duinenmars loopt. Maar ik werd wel heel gelukkig toen we een heel stuk zijn gaan wandelen op de GR34, le sentier des douaniers. Dit is een langeafstandsroute die langs de hele Bretonse kust loopt. Je ziet uitgesleten rotsen, maar ook zowaar exotische landschappen, eilanden, kokkels, mosselen en tig soorten vogels. Je kunt deze route bijvoorbeeld beginnen bij het vuurtorentje van Pointe Saint-Mathieu. Heel af en toe zie je zowaar een andere wandelaar. Zulke ontmoetingen met een medesoortgenoot zijn dan best gezellig. Ook de wandelroute langs Acht fantastische uitzichtpunten vanaf de GR34 vind je hier.
Voor mijn doen heb ik nog nooit zo’n actieve vakantie gehad: wandelen, varen en fietsen. Oh ja, en zwemmen! Naakt dit keer, want ach, inmiddels was ik lekker bruin en ook de Fransen kennen het begrip naaktstrand gelukkig. Als je iets bijzonders wilt zien, dan zou ik van de daken willen schreeuwen dat je naar île de Bréhat toegaat. Tien minuten met een veerpontje en je bent er. Waar je hier ook kijkt zijn bloemen: camelia’s, hortensia’s, mimosa’s en de agapanthus, die het hele eiland paarsblauw kleuren. Her en der staan schattige huisjes verspreid, van de enkeling die er woont. En dan stuit je opeens op woeste klippen en oude kapelletjes. Het is een soort Franse droom, maar dan echt.
Wat doe je aan het eind van zo’n dag, als het zonnetje nog lekker warm schijnt en je loom bent van ontspanning? Precies, dan drink je een lekker glas cider, want die maken ze in Bretagne volop. En je gaat natuurlijk voor de galettes, hartige pannenkoeken gemaakt van boekweitmeel, waarna je gerust als toetje doorgaat voor de een zoetige crêpe. De Bretonse keuken is echt een feestje. Ook geweldig: ga lekker op de kademuur in Cancale -weer zo’n prachtige havenstad- een oestertje eten en een Muscadet erachteraan gooien. Jezelf zielsgelukkig voelen is dan zo simpel.
Wil je nu nog meer tips over het prachtige Bretagne? Bijvoorbeeld welke tochten in de regio de moeite waard zijn, wat je absoluut moet eten en welke hotspots je niet over mag slaan. Kijk eens op bretagne-vakantie.com om de leukste plekken te ontdekken. Want ik heb het nog nauwelijks gehad over de wandelingen langs de kust bij Saint-Malo, de prachtige (maar pittige) fietsroutes en alle Bretonse marktjes die je hebt en waar je geweldige lekkernijen kunt halen!
We hebben dit artikel geschreven in samenwerking met de regio Bretagne maar de inhoud is 100% van ons. Wil je meer lezen over hoe je snel en comfortabel naar Bretagne kunt reizen. Klik dan hier.
