Moederdag brengt niet bij alle nazaten het beste naar boven. ‘Het komt uit een goed hart’, zeggen we dan maar.

Lydia (58): “Een strijkijzer. Oké, het oude stoomde niet meer, maar toch. Ik heb heel blij gekeken, hoor. Maar ik dacht wel: dít is dus zoals jullie me zien. En niet als iemand die een flesje van Rituals leuk zou vinden.”

Annelies (51): “Een wijnstop die een knijppoppetje met elastiekjes was. Als je er druk op uitoefende, ging het poppetje naar beneden hangen alsof het laveloos was. Zeg eens jongens, is dit een hint aan mama?”

Bella (50): “Het ontbijtje dat de kleuters hadden gemaakt was schattig. Op een blaadje lagen een mandarijn, een tekening en een kommetje pasta in koud water want ze mochten onder geen beding aan het fornuis komen. Ik weet nog altijd niet hoe ze aan de penispasta voor het vrijgezellenfeest van mijn zus zijn gekomen, maar het was een onvergetelijk begin van de dag.”

Tanisha (61): “Als ik aan mijn moeder vroeg wat ze voor Moederdag wilde, zei ze altijd: jij bent het grootste cadeau. Waarna ik me ging uitsloven om voor haar iets beeldigs te vinden. Toen mijn zoon het aan mij vroeg, gaf ik vol verwachting hetzelfde antwoord als mijn moeder. Hij was toen twaalf, zei ‘Top’ en verdween. Sindsdien heb ik nooit meer iets voor Moederdag gekregen. De eikel.”

Juul (54): “Het cadeautje was feestelijk verpakt en voelde zacht, mijn man en de kinderen stonden stralend voor me en ik hoopte op de sjaal die ik mijn echtgenoot al drie keer had aangewezen. In het pakje zat… een paar tuinhandschoenen. Zoals mijn echtgenoot er totaal overbodig aan toevoegde: ‘Want het onkruid staat alweer best hoog.’ Voor straf heeft hij voor Vaderdag een schoffel gekregen.”

Marleen (51): “Ik wilde een gezinsportret voor Moederdag. Duidelijke instructies: iedereen een wit T-shirt of overhemd en een jeans zodat we een beetje leuk gestyled zouden zijn. De pubers hadden zich er keurig aan gehouden. Wel had de oudste zijn haar blauw geverfd en de jongste voor de gelegenheid een plaktattoo in haar nek laten zetten. De middelste had zoveel haarstukjes in heur haar gefrut dat ze net Cindy Crawford in het begin van de jaren negentig was. Het was geen tijd meer om het allemaal ongedaan te maken. Als ik naar die foto kijk, springen de tranen me weer in de ogen. Van het lachen.”

Filou (53): “Ik heb nog altijd het briefje waarin mijn dochter Laura, destijds acht als grote omdenker schreef: ‘Hoi mam, zonder mij zou je geen Moederdag kunnen vieren. Als bedankje wil ik graag een puppy.'”

Margreet (64): “Het boeketje met geverfde distels van het tankstation was wel een Moederdag-dieptepuntje, maar mijn zoon is kleurenblind én heeft totaal geen verstand van leuke cadeautjes. Het kwam uit een goed hart, zal ik maar zeggen.”

Ellis (55): “Kaartje voor Moederdag: ‘Lieve mama, bedankt dat je altijd zo lief bent en me voorleest en dat je je niet langer je worteltaart maakt.’ Wat ter wereld is er mis met mijn worteltaart?!’

Ida (53): “Een kussen bedrukt met echt de allerlelijkste schoolfoto van mijn zoon, destijds zeven. Zijn oma had het geregeld. Hij was er zelf verrukt van en het blijft toch je kind, hè? Het heeft jaren op de bank gelegen. Soms wel onder een plaidje, geef ik eerlijk toe.”

Astrid (54): “De puber gaf me een briljant setje coupons voor Moederdag. Niet voor een knuffel of iets anders voorspelbaars, maar voor dingen die ik echt wilde. ‘Ga nu een glas koude wijn voor me halen’, ‘Zet de rolemmer aan de straat’, ‘Ik wil de badkamer een uur voor mezelf’ en ‘Laat me de f*ck met rust’. Hij kent me zó goed! Het waren er een stuk of twaalf en ze waren binnen twee weken al op.”

Nooit meer iets missen?

Schrijf je in voor de nieuwsbrief en je krijgt wekelijks een verzameling van de beste stukken, updates over de podcast en de beste aanbiedingen van Saar in je mailbox!