Miriam loopt al weken op haar tenen door haar eigen huis met de afdruk van een emmer op haar kont. JP is namelijk gestopt met roken.
Oké dan. JP en ik waren rokers. Hij is gestopt. Ik niet. We zouden tegelijkertijd stoppen maar om de één of andere reden lukte het mij niet. Sinds hij is gestopt met roken en ik niet hebben we een kutrelatie. We hangen nooit meer aan tafel met een wijntje en een sigaret. Na het eten genieten we nooit meer samen van een sigaret. Als we naar de kroeg gaan gaat hij niet meer met mij mee naar buiten voor een sigaret. We zitten naast elkaar op de bank en zwijgen. We zitten aan tafel te eten en zwijgen. We liggen tegen elkaar aan in bed en zwijgen. We zijn heel erg beleefd voor elkaar. ‘Alles goed?’ ‘Ja met jou ook?’ maar voor de rest ontlopen we elkaar zoveel mogelijk.
LEES OOK Mijn man mag alles, maar hij moet mij niet de waarheid vertellen
Hij, als niet roker, ruikt ineens alles weer. Bloedirritant is dat. ‘Gatver het ruikt hier naar foute lasagne’. Of, ook héél erg: ‘Heb jij net gerookt?’ Hij heeft ook een heel erg kort lontje maar dat vindt hij zelf van niet. Wat wil je vanavond eten JP? Uh stamppot? Maar we aten gisteren al aardappelen! Ja nou vraag dan niks aan mij als je het allemaal beter weet. JP? Waarom snauw je zo? Ik snauw niet, jij doet achterlijk.
Reuzegezellig is het. En dat al vier weken lang. Maar, ik ben de ergste niet. Ik ben beretrots op hem. Ook al vind ik hem op dit moment niet leuk meer. Ik vind het knap èn ik weet dat het een kwestie is van wennen. Er komt een dag dat hij weer gewoon spontaan in mijn kont knijpt, iets aardigs zegt, zijn rommel opruimt, gezellig is aan tafel, normaal antwoord geeft, mij vastpakt, grappen maakt, enthousiast over iets vertelt, keihard lacht om mijn grappen, maar voorlopig zit dat er niet in. De komende dagen, weken, maanden, jaren, zullen pittig zijn maar ik houd moed.
Ik houd ook elke dag rekening met hem. Als ik wil roken dan ga ik naar de keuken. Dan doe ik het raam wagenwijd open en zit ik op, tadáááh, daar is-ie: De Emmer. Een blauwe emmer. Als ik opsta en naar de keuken loop zegt JP superirritant: ‘Ga je weer naar je blauwe emmertje toe?’ Die eerste keer vond ik dat vet grappig. Maar na de driehonderdste keer niet meer. Dat begrijpt iedereen. Van de week kleedde ik mijzelf uit en ik gleed met mijn hand langs mijn billen. Ik schrok me kapot. Had ik nou ineens rimpels in mijn kont? Met mijn vingertoppen betastte ik die rare bulten. Ineens wist ik wat dat was. De afdruk van het blauwe emmertje stond in mijn achterste. Dat was grappig. Dat wilde ik delen met JP die natuurlijk al lang op bed lag. Ik schudde hem zachtjes wakker. ‘Schatje? Voel eens? Ik heb de afdruk van de blauwe emmer in mijn kont staan.’ Hij reageerde niet. ‘JP? JP? Schatje? Grappig toch? Doordat jij gestopt bent met roken heb ik een emmerafdruk op mijn ….’ Hij schoot overeind en keek mij woest aan. ‘Hou je mond over die kutemmer. Ik sliep al!’
Ik denk dat ik binnenkort ook maar stop met roken. Gezelliger dan dit gaat het niet worden.
LEES OOK Dit verhaal zou zo maar eens je leven kunnen veranderen
