Filmrecensent Kathleen Warners gaat wekelijks naar premières van de nieuwste films. Voor SAAR deelt ze sterren uit. Weet jij ook meteen of het de moeite waard is om een avondje bios te plannen. Deze week: Blue Jean en Plan 75.
BLUE JEAN
Het is Engeland in 1988. De conservatieve regering van Margaret Thatcher heeft net Artikel 28 ingevoerd, een wet die het ‘propageren van homoseksualiteit verbiedt’. Alleen al het gerucht dat ze lesbisch zou zijn, kan Blue Jean, als schooldocent haar baan kosten.
Jean (Rosy McEwen) is een middelbare schooldocent gymnastiek en nog altijd niet uit de kast. Ze knipt haar haar kort en verft het, maar dat statement wordt herkend als jong en sportief, niet per se als lesbisch. Pas als een van haar leerlingen haar in een lesbische bar confronteert, realiseert Jean zich dat ze haar geaardheid niet langer kan en wil verbergen. Die leerling, Lois, is veel dapperder dan Jean en gaat haar eigen gevecht openlijk aan. Jean zou willen helpen, maar is te bang om haar baan te verliezen. Als puntje bij paaltje komt is ze te laf om kleur te bekennen en dat is uitermate pijnlijk.
Het is een film, waarbij je zelf steeds denkt, hoe zou ik hebben gereageerd? Zou ik het lef hebben gehad om anders te zijn? Zou ik onder moeilijke omstandigheden toch eerlijk hebben durven zijn? Samengevat: kleur bekennen of kiezen voor zekerheid? Ik vond deze intense innerlijke worsteling van Blue Jean fascinerend en ontroerend tegelijkertijd!
Aantal sterren: ★★★
PLAN 75
Plan 75 is een film die gaat over het probleem dat Japan een ongelofelijk overschot heeft aan de vergrijzende senioren. Dat kost het land enorm veel geld en bovendien zijn veel bejaarden ongelukkig in hun ouderdom. In deze fictieve film gaan we ervan uit dat de regering een wet heeft aangenomen, waar de Japanse overheid mensen van 75 jaar of ouder een aanbod geven om met een stevig geldbedrag een door de overheid bekostigde euthanasie te krijgen, met daarna ook door de overheid betaalde begrafenis of crematie.
De film volgt drie personages: de 85 jarige Michi, die nog steeds als kamermeisje in een hotel werkt, de hele jonge lieve Plan 75 verkoper Hiromu en de Filipijnse migrante Maria, die werkzaam is in het euthanasiecentrum. Deze drie hoofdpersonen staan centraal in dit bijzonder interessante “experiment Plan 75”.
Op het eerste gezicht was ik helemaal verkocht voor dit relationele waanzinnige innovatieve plan! Want wat zou dat een opluchting kunnen zijn voor veel oudere mensen, die bang zijn om in ellende oud te moeten worden. En hoeveel rust zou het niet geven om te weten dat er een oplossing is als je niet meer verder wilt! Totdat ik deze film zag. Want ondanks het fantastische plan, krijgen we ook te maken met menselijke emoties, die we met moeite onder controle kunnen en willen krijgen. Plan 75 is een zeer trage, maar wel mooie, emotionele film over ouder worden en een keuze mogen maken om een mooie dood (de letterlijke vertaling van euthanasie) tegemoet te gaan.
Idee: ★★★★★ Uitvoering: ★★
