Ze is 54, heeft een heerlijk huis, een schat van een man en een poes, maar haar afschuwelijke jeugd heeft van binnen alles stuk gemaakt. Dit doet Monica om haar vriendin te helpen.
LEES OOK: Iris’ 17-jarige dochter raakte depressief: Ik dacht dat ze oververmoeid was
- Ik spreek vaak met haar af
Het liefst elke week. Gewoon voor een kop koffie (of twee, drie) op een terras of in een café. Even naar buiten, even het gewone leven in. Naar De Bijenkorf om schoenen te passen en make-up te kopen. Naar de markt voor een bos bloemen. - Ik zeg niet dat ze flink moet zijn
Dat hoeft ook niet, want dat is ze al. Ik vind mijn vriendin een van de sterkste vrouwen van de wereld. Het liefst zou ze dood willen, maar ze probeert met alle kracht die in haar is door te leven. Dat is ontzettend knap als je van alles schrikt, van binnen nooit echt blij bent, niet kan werken, regelmatig moet worden opgenomen in een psychiatrische kliniek, heel veel medicijnen slikt. Dan vergt het buitengewoon veel moed niet op te geven. - Ik maak haar aan het lachen
Want mijn vriendin is zoveel meer dan een vrouw met een depressie. Ze is razend intelligent, heeft een groot gevoel voor humor, stikt van de zelfspot en zegt de grappigste dingen. Ik kan haar niet uit het diepe dal halen, maar wel met haar lachen. - Ik raak haar niet te veel aan
Door haar jeugd met een vader en een moeder die haar misbruikten is mijn vriendin bang voor lichamelijk contact. Als we elkaar begroeten of afscheid nemen, omhelzen we elkaar stevig. Maar hoe graag ik haar ook over haar arm wil strijken als we praten, ik doe het niet. Nou ja, soms kan ik het niet laten en dan geef ik haar een snelle kus op haar wang of knijp ik even in haar hand. - Ik luister heel erg goed
Soms vertelt ze voor de tiende keer dat ene verhaal. Of is ze een beetje verward. Of heeft ze waanideeën. Maar ik heb gemerkt dat er altijd een lijn in zit. Daarvoor moet ik wel heel goed luisteren, maar die lijn is er. - Ik probeer geen goede raad te geven
Dat is een hele moeilijke. Want het liefst zou ik haar hele leven willen overnemen en alles beter weten. Gelukkig besef ik dat ik dat juist niet moet doen. Mijn vriendin mag misschien soms een beetje gek zijn – ze is ook een superslimme vrouw. - Ik ga soms mee in haar waan
Zo is ze nogal van het schoonmaken en soms vindt ze haar superschone huis heel erg vies. Dat begrijp ik – omdat ze zich vies van binnen voelt, is de hele wereld vies. Een keer was ze te ziek om schoon te maken, en toen kwam ik haar helpen. Dweilde ik haar blinkende badkamervloer gewoon nog een keer. Geeft niks. Terwijl we soppen en boenen, maken we er grappen over. Want het is natuurlijk best hilarisch om een schoon huis nog schoner te maken. - Ik begrijp dat ze dood wil
Als je hebt meegemaakt wat zij heeft meegemaakt, is het leven verdomde moeilijk. Wie ben ik dan om tegen te spreken? Daarom zeg ik niet dat ze flink moet zijn en geen suïcide mag plegen. Wel stel ik heel veel vragen, zodat ze haar gedachten op een rijtje kan zetten. Praten over zelfmoordplannen kan een mens heel erg opluchten, letterlijk. Soms krijgen we zelfs de slappe lach tijdens zo’n gesprek. “Wat, heb je nou weer een touw gekocht terwijl je vorige week er nog een hebt weggegooid? Die man in de doe-het-zelf-zaak zal wel denken: wat doet die vrouw toch met al die touwen?” Of: “Lieverd, je doet het wel met een Hermès-sjaal hoor, ik wil dat je er netjes bijhangt. En ook eerst je nagels lakken.” - Ik vertel haar over mijn leven
Een echte vriendschap is gebaseerd op gelijkwaardigheid. Zij vertelt mij over haar leven, ik over het mijne. Zodat zij er ook voor mij kan zijn in goede en slechte tijden, net als ik er voor haar probeer te zijn.
Nou ja, het komt allemaal neer op hetzelfde: ik wil gewoon een goede vriendin zijn. Omdat ik zo ontzettend van haar hou en ze een geweldig mens is.
