Cindy Pieterse drinkt al jaren niet. Vindt ze zelf helemaal geen probleem, maar gek genoeg heeft haar omgeving er veel meer moeite mee.
‘Ik vind mensen die niet drinken niet leuk’, zei een collega tijdens een zomerse barbecue. Dat was de ultraharde variant van ‘Doe niet zo ongezellig’ als ik zeg dat ik niet drink. Terwijl ik van nature reuze gezellig ben. Het gezeik over dat ik niet drink, dát is ongezellig. Ik voel me prima bij mijn alcoholvrije drankje.
Mij doe je veel meer plezier met taart. Toegegeven, dat drinkt een stuk lastiger. Maar zo makkelijk als ik wijn kan laten staan, zo moeilijk vind ik het om taart te weigeren. Ik hoor mezelf net iets te vaak zeggen ‘Een heel klein puntje dan, voor de smaak. Oké, vooruit, dan proef ik dat andere stuk ook wel.’ Ten opzichte van wijn zitten er veel voordelen aan taart. Na drie stukken taart kun je nog prima autorijden, je gaat er niet raar van praten en je zegt geen dingen waar je later spijt van krijgt. Sterker nog, na drie stukken zeg je even helemaal niets meer, omdat je kotsmisselijk bent (ik moet zeggen, dat gaat wel een stuk sneller dan met wijn). En niemand die raar opkijkt als je ’s morgens op het werk een taartje eet. Moet je met wijn eens proberen! En wil een ander geen taart? Prima, dan blijft er meer over voor mij!
Net zoals wijn in een mooi glas hoort, hoort taart op een mooi bordje. Niets is zo droevig als een stuk taart op een plastic bord en – nog erger – met een plastic vorkje.
Daarom snap ik mensen die wijn drinken wel heel goed. Het stáát ook gezellig, zo’n mooi glas met een voetje. Om die reden bestel ik steeds vaker een feestelijke mocktail of vraag ik of ik mijn alcoholvrije drankje in een mooi glas mag. Cola zero in een wijnglas staat nou eenmaal leuker dan in zo’n hoog smal glas. En het klinkt zo lekker als je de glazen tegen elkaar aan tikt: tingggg.
Bij deze proost ik ook met jullie: cheers lieve mensen, op alle mooie dingen in het leven. Ongeacht wat je in je glas hebt zitten.
