Na het zien van Boer zoekt Vrouw kreeg Monique een gruwelijke nachtmerrie waarin boer Olke een prominente rol speelde.
Ik lag in een immens groot bed in de bruidssuite. Er zat een lasso om mijn middel. Olke stond slechts gehuld in cowboylaarzen en cowboyhoed aan de rand van mijn bed te zingen als een Eagle: Welcome to the Hotel California, such a lovely place, such a lovely face.
Hij likte zijn lippen af en grijnsde: “Jij gaat samen een ritje maken met Olleke Bolleke op zijn vurige hengst. Van je hotsie, knotsie, knetter, van je jippie, jippie, jee. Ik zal jou eens een lesje leren hoe we dat doen in cowboyland. Mij de hele week de indruk geven dat je head over heels bent en nou ineens gaan flirten met de barman?
Zo zijn we niet getrouwd (nee, nog lange niet, nog lange niet). You are mine, Sannie Sweetheart. Kom jij maar eens heel gauw hier. Dan schiet ik je met mijn volgeladen puddingbuks in het roosje. Zodat je geen bûter, brea en griene tsiis meer kan zeggen.
En dan bloeit er iets heel moois op tussen jou en mij, Sanniegirl. Dan gaan jij en ik in deze nieuwe wereld samen in het huifkarretje op ontdekkingstocht naar de liefde. En dan bouwen we een huisje op de prairie. En dan maak ik je een hele kudde kinderen.”
Dat never nooit niet. Ik wurmde me snel uit de lasso. I was running for the door. I had to find the passage back. To the place I was before. Ik had geen moment te verliezen. Wegwezen hier.
Maar Olleke was er op zijn rappe cowboylaarzen sneller dan ik en blokkeerde de weg. “Relax…” zei de cowboy en zong er in zijn steenkolenengels lachend achteraan: “You can check-out any time you like, but you can never leave.”
Maar dan kende Olleke mij nog niet. Als een vrouw nee zegt. Is het nee en niet anders. Ik gaf dat enge hitsige cowboytje zo’n oplazer dat-ie met zijn laarsjes ondersteboven in de hottub terechtkwam. Ik opende snel de deur en knalde regelrecht in de armen van Riks, over beter gezegd knalde tegen die gigantische bol in zijn broek. Ik had ineens een rode pruik op en een enorme roze bril.
“Het wordt nooit wat tussen ons. Dat gaat niet goed komen, Maria… eh Marit.” Hij prikte me als een marshmellow aan een stokkie en hield me boven het vuur. Ik gilde het uit en werd badend in het zweet wakker.
Wat een nightmare.
Je kunt er niet aan ontsnappen, aan dat hele Boer zoekt Vrouw.
BEELD KRO-NRCV
