‘Waarom gunt mijn beste vriendin me niet dat het goed met me gaat?’

-

Jenneke (52) is al meer dan 30 jaar bevriend met Saskia (53). Hartsvriendinnen van vroeger. De laatste jaren voelt ze zich echter steeds minder vertrouwd in Saskia’s omgeving: ‘Het is altijd een steek onder water hier of een afkeurende blik daar’.

‘Ik ken Saskia van de middelbare school. We kwamen in de tweede klas naast elkaar te zitten, en binnen een paar weken waren we beste vriendinnen. Tot mijn eigen verbazing, eigenlijk. Saskia was luidruchtig, stoer, grappig en populair. Ik was veel rustiger, viel niet zo op. Ik voelde me bijna vereerd dat Saskia vriendinnen met me wilde zijn. Ze hielp me uit mijn schulp te kruipen. Ze was grappig, lief en had altijd wilde plannen. Samen hebben we de middelbare school flink op stelten gezet.

Daarna gingen we allebei in de dezelfde stad studeren. Verschillende studies, dat wel, maar we zagen elkaar bijna dagelijks. Samen gingen we naar feestjes, deelden ons liefdesverdriet met elkaar, hielpen elkaar uit de put, hielden eindeloze filmavonden… Het was geweldig. Saskia was altijd wel weer in een of ander dramatisch verhaal verwikkeld: dan had ze weer twee vriendjes tegelijk, dan was ze weer halsoverkop verliefd op een vrouw, dan had ze weer een flirt met een oudere docent van haar studie… Mijn eigen leven was een stuk rustiger, maar ik vond het heerlijk om mee te genieten van haar wilde avonturen.

Als ik er zo op terugkijk, is dat misschien altijd wel een beetje de verdeling tussen ons gebleven. Zij was de wilde, de onvoorspelbare, elke keer wegfladderend naar een nieuw avontuur. Mijn positie was toch altijd een beetje de tweede viool. Ik had ook wel door dat de mannen allemaal naar haar keken, als we een café binnenkwamen. Zij was degene die liefdesbrieven ontving. Er is zelfs een keer iemand uit een vliegtuig gesprongen om zijn liefde aan haar te betuigen (met parachute, uiteraard!). Begrijp je niet verkeerd, ik vond het pri-ma! Ik had tijdens mijn studie een leuke jongen ontmoet, wat uiteindelijk mijn man werd. We hadden een koophuis, prima banen en er kwamen twee leuke kinderen. Van buitenaf bezien misschien een burgerlijk leven, maar ik heb me nooit een moment verveeld.

Al die jaren zijn we vriendinnen gebleven. Natuurlijk zijn er periodes dat je elkaar minder spreekt. Toen de kinderen klein waren, bijvoorbeeld. Of toen Saskia een jaar in Spanje woonde met haar nieuwe vlam. Maar we zoeken elkaar altijd weer op. Alleen is de er de laatste jaren iets aan het veranderen. Ik kan er niet precies de vinger opleggen, maar soms heb ik het idee dat Saskia mij en mijn manier van leven afkeurt. Het zijn kleine opmerkingen. Dan zegt ze bijvoorbeeld dat ze ‘zo blij is dat zij zich altijd is blijven ontwikkelen’ wanneer we het hebben over hoe lang ik al voor deze werkgever werk. Of wanneer het over de liefde gaat, wuift ze mijn inbreng weg: ‘Wat weet jij daar nou van, jij bent al zo lang met G.’ Ik vind het jammer. Vroeger konden we het over alles hebben, maar ik heb steeds vaker het gevoel dat ik op mijn woorden moet passen wanneer ik bij haar in de buurt ben, en ik blijf steeds vaker met een rotgevoel zitten nadat we elkaar hebben gezien.

Mijn man denkt dat ze misschien gewoon jaloers is. Op ons fijne huis, de vrijheid die we hebben nu de kinderen uit huis zijn, onze prima banen… Misschien heeft hij gelijk. Onze dynamiek bestond er altijd uit dat zij de ‘succesvolle’ van ons twee was. Háár overkwamen de spannendste avonturen, voor háár vielen alle mannen in katzwijm. Maar nu is ze 50+, woont ze alleen en wisselt ze elke paar maanden van tijdelijk baantje. Maar dat is toch niet mijn schuld? Ik heb haar nooit veroordeeld om haar keuzes. Nooit commentaar geleverd. Ik heb altijd geaccepteerd dat we allebei een heel ander karakter hebben. Dat heeft heel lang in haar voordeel gewerkt, maar nu de situatie andersom is lijkt ze me dat niet te gunnen.

Eigenlijk wil ik er binnenkort gewoon een keer naar vragen. Maar ik weet niet goed hoe ik erover moet beginnen. Het voelt toch raar om te vragen: ‘hé, ben jij misschien een beetje jaloers op mij?’. Maar ik wil deze vriendschap ook niet verliezen. Na meer dan 30 jaar, zou dat wel erg zonde zijn…

NIEUW: SAAR CURSUSSEN Hey! Wist je dat we nu ook cursussen hebben? Niet van die niemendalletjes gemaakt door jonge meiden, maar stevige en slimme online trainingen gemaakt door en voor 50+ vrouwen. Kijk hier voor ons nieuwe cursusaanbod.

NU MET 15% INTRODUCTIEKORTING (gebruik bij het afrekenen de code: introductiekorting)

gifgif
Redactie
Redactie
De redactie van Saar bestaat uit een heel professioneel en toch gezellige groep van vrouwen rond de 50 & 60, plus een paar superleuke meiden van rond de 30 die wel alles weten van de nieuwste trends, techniek & social (en trouwens zo langzamerhand ook (bijna) alles van 50+ zijn).

RECENTE ARTIKELEN